Doğanın İyileştirici Özelliği ( Panik Atak )

Doğanın iyileştirici özelliği diye başlık açında önce içimden faydalı ve tıp alanında kullanılan bitkileri anlatmak geçti ama amacım bu olmadığı için ben direk konunun temeline belki birilerine ilham/faydası olur diyerek geçeyim;
Ben yirmi sekiz yaşındayım ve adım Ufuk, uzun yıllardır doğa içerisinde vakit geçirmeyi vakit buldukça şehir yaşantıma ayırdığım zaman kadar minimum tabiata zaman ayırmaya özen gösteren bir karakterim. Bir kaç yıl önce bazı maddi sorunlardan dolayı kendimi eve kapama gibi bir hayata düşüverdim derken sorunlar, sorunları kovaladı ve uzun bir dönem vaktimi evden hiç dışarı çıkmayarak geçirdim. Telefon kullanmadım televizyon izlemedim kimseyle evde dahil görüşmeyip neredeyse bahçeye bile çıkmadım, bir gün bir arkadaşım evleneceği için çok mecburi ama istemeyerek bu dışarı çıkmama olayına son verdim ve arkadaşlarım ile gayet deniz kenarı ferah bir ortamda kahve içme amacı ile buluştuk. İlk başta her şey normal gibiydi derken ben terledim falan bir garip olunca dedim elimi yüzümü yıkayayım, elimi yüzümü yıkadım vs geri arkadaşlarımın yanına gidince çocuklar dedi ki Ufuk bembeyaz olmuşsun, aslında bende farkındaydım bir sorun olduğunun lakin daha önce başıma gelmediği için aklıma dahil böyle bir şey gelmemişti.(Panik Atak) Tansiyondan da anlamayız, indi dedik ayran aldık çıktı dedik çikolata derken baktım ben kötü oluyorum bir gariplik var dedim kalkalım biraz sahilde yürürüz. Çıktık cafeden sahilde biraz yürüdük iyi değilim ama kötüde değilim yani gerçekten bir gariplik var, yakınlarda bir eczane bularak tansiyonumu ölçtürme kararı aldık falan derken baktık ki tansiyonda bir anormallik yok. Yemek yiyelim dedik belki düzelirim kahvaltı falan etmemiştim çünkü, yakınlarda bir börekçi bulduk sipariş verdik ortamda biraz kalabalık ben iyiden iyiye bunalmaya başlayınca aklıma siparişleri paket yaptırıp eve geçme kararı aldık derken ben dedim kalp krizi geçireceğim sanırım hastaneye gidelim, arabaya gidene kadar bayıldım bayılacağım çok değişik bir ruh hali gerçekten. Arabaya bindik hastaneye doğru yola çıkınca bende bu kalp krizi mantığı artmaya başladı ve İstanbulda yaşayanlar bilir Avrupa yakası trafiği başlı başlına zaten kalp krizi nedeni derken vardık işte hastaneye acilden girdik önce kalp için bir şeylere bağladılar beni baktılar ettiler doktor dedi çok kahve mi içtin ufak bir kalp çarpıntısı var ama sorun yok, odaya aldılar işte kalp koruma ile alakası olan bir kaç iğne yaptılar serum derken bir kaç saat hastanede kaldıktan sonra ve sakinleşince ben eve döndüm. Genel olarak iyi değildim soğuk suyun altına attım kendimi düşünmemeye çalışmak adına başka şeyler ile uğraştım vs... Zaman geçti arkadaşın düğün zamanı geldi bende bir anormallik var ama genel durumda sorun gözükmüyor, yaz sezonu güzel bir kır düğünü falan ben sesten ayrı rahatsız oluyorum kalabalıktan ayrı bunaldım yine gittim bir kenarda yanan ateşin başına oturdum moron gibi etrafı izliyorum, bunalmışım ama yani yine geldi gelecekte ne geliyor daha onu bilmiyorum. Nasıl olduysa o geceyi sorunsuz atlatıp eve sağ salim döndüm. Yine evde vakit geçiriyorum dışarı ile alakam yok, sipariş veriyorum yemek için siparişe not olarak bahçe kapısına parayı bıraktım oradan alıp yemeği oraya bırakabilirsiniz falan yazıyorum kafam öyle anormal yani, gel zaman git zaman tekrar hastanelik bir kriz geçirmiyorum ama bunalma var kahve içmiyorum ne olur ne olmaz diye sonra, sonra evde kendi kendime anladım ki benim sorun kalpte değil beyinde. Beyin endişe kaygı vs derken mavi ekran vermiş bende, bir süre daha evden çıkmadım zaten evden uzaklaşırsam susarım panik yaparım gibi hissediyordum sürekli derken yine artık ne kadar zaman geçtiyse saçım sakalım uzadı baya bir sabah evde uyumadığım her zamanki gecelerin sonunda yürüyüş yapmaya karar verdim. Oturduğum ev genel olarak ormanın içinde sayılabilir o yüzden hem kimse yok diye dert ediyorum hemde kimse yok diye mutluyum, biraz yürüyünce evden uzaklaştım panik yaptım yine eve koşmak istedim ama koşarsam kötü olurum diye koşmama kararı aldım yani öyle saçma bir şey ki kendinle çeliştirirken seni iyicene beyin kimyanı falanda bozuyor. Bir gün iki gün derken ufak, ufak evden dışarı çıkmaya yürüyüş yapmaya başladım daha sonra bu eve yakın yürüyüşler doğa yürüyüşlerine dönüştü tekrar derken ben doğaya çıktıkça daha iyi olmaya toparlanmaya başladım. Bu hikayeyi anlatmamın nedeni şehirde endişe kaygı, iş bazende ailevi sorunlar derken kendimizi eve kapamasakta zihinsel olarak esir ediyor ve sonunda bende panik atak olarak boy gösteren sorun bazende gerçekten kalp rahatsızlıkları hatta şehir yaşantısı yüzünden depresyon'a bağlı olarak intiharlara neden olabiliyor, bu yüzden doğa her zaman insanın hayatında olması gereken ve hatta gerektiğinde onu iyileştirebilecek kadar cömert davranan eşsiz bir nimet. Benim başımdan kısacası böyle bir olay geçti ve şifayı tekrar doğada bolca vakit geçirerek buldum, şayet etrafınızda bu tarz ruh halleri yaşayan ve depresyona yakın karakterler var ise onları en kısa zamanda doğa'ya çıkartmanızı iki taraf adına sorunların çözülmesi için bizzat yaşayan biri olarak tavsiye etmekteyim ki bir çok doğa insanı buna ülkemizden Serdar Kılıç'ta dahil doğanın insan üzerinde ki mükemmel olumlu etkilerini savunmakta. Konuyu çok uzattıysam ve yazım hataları yaptıysam kusuruma bakmayın lütfen biraz panik oldum. Yok, yok merak etmeyin sadece üşen geçim ve yeniden okuyup düzeltmek ile uğraşmak istemiyorum. Herkese sevgiler saygılar, umarım hepimizin hayatı sağlık ve huzur dolu güzel ortamlar içerisinde devam eder.