Ynt: Kampta Vahşi Hayat
ince999' Alıntı:
Olay için önce geçmiş olsun diyeyim.
Rica etsem şu bahsettiğiniz Kurt saldırısı olayını biraz detaylı anlatırmısınız?
Saygılar
Ne yazık çevremde kamp ve doğa yürüyüşleriyle ilgilenen kimse olmadığı için kamplarım yalnız geçer. Yine böyle yalnızken, Van-Erzurum hattında bisikletle ilerliyordum. Yorgun ve susuzdum. Tekerlerin havasını azaltmıştım yolu tutsun diye ama bu beni daha çok yoruyordu. Hava zifiri karanlıktı ve fenerim bozulmuştu.Öküz Burnu diye methiyeler dizilen patika yola gitmek istiyordum. Ama bir köy görsem derhal konaklardım. Neyse, otobandaydım ve etraf düzlüktü. Tam bu anda iki yanda yüksek tepeler olan bölgeye girdim. 50 metre sonra yine ovaydı ama tepeden çakıl sesleri gelince işkillendim. Arkama bir baktım, en az 7-8 tane kurt. Telefonun flaşını kapatarak 2 tane ses bombası attım ve sesler kesildi. Tam ferahladım derken havlamalar geldi,bir baktım, yandaki toprak araziden hızla bana yaklaşıyorlardı. Açtılar ve bana göz dikmişlerdi, hafif bir yokuş tırmanıyordum ve önümü göremiyordum. Tam bu anlarda flaşı bir an yakıp önümdeki yolun haritasını çizip tekrar kapatıyordum. Şebeke '0'. Korku beni çok farklı tetiklemşti ama kaslarım iyice sertleşmiş ve pedala basamaz duruma gelmiştim. Artık ağlamaya da başlamıştım çünkü peşimi bırakmıyorlardı. Tam bu anda flaşı tekrar açtığımda, bir tabela gördüm; 'Sac Dağı Geçidi'. Geçit bana bir moral verdi. Yokuş aşağı olması büyük ihtimaldi. Nitekim öyleydi de. Tabelayı geçer geçmez hızla aşağı kaymak gibi kaydım. Belki 100 km hızla gidiyordum. Muhteşem bir histi. Bu sırada tekerlekler toprak sıçratınca, toprak kayması vs. sandım. Meğer yanılmışım. Sağ hatta yol yapım çalışmaları varmış ve sağa doğru kavisli dönüş güzergahına girmişim. Düz gittiğim içinde iki yolun arasında ki çukura şiddetle düştüm. Kollarım bileklerim hep kesildi. Telefonu kaybettim. İyice kurcalayınca, buldum ve şebekesi vardı. Derhal yakınlarda bulunan bir akrabamı aradım. Traktörle o gelirken bende, sargıyla bileklerimi sararak derhal ilk yoluma devam etmek için bizikleti yukarıya halatla çektim. Bir baktım kurtların sesi geliyor. Beni arıyorlardı. Çukurda olduğum için görememişlerdi ama, kokuyla daha yavaşda olsa yaklaşıyorlardı. Geçitte açtığım fark kapanmıştı. Bisiklete bindim ama gitmiyordu. Çamurluklar ve fren dilleri parçalanmıştı. teker sağlamdı şükür ama gitmiyordu. Derhal dilleri ve çamurluğu çekip parçalayarak devam ettim. Takip yarım saatten fazla sürdü. Bütün bu çukura düşmem ve sonrası en fazla 1 dakika sürmüştü. İşte hayatımı bu hızım kurtardı. 2 km kadar daha takip devam etti. Sağda bir yamaç gördüm, arkasından ışıklar yükselen, flası açtığımda bir köy tabelası gördüm 'Aydıntepe Köyü' derhal girdim ve sağolsun köylü kardeşlerim yardımcı oldular, Kurtlar gözükmüyordu artık. Akrabam gelerek beni traktörle aldı sağolsun. Uyandırmışım onu, bana biraz sitem etti. Ama tüm bu koşuşturmacatı anlatamadım. Akrabalarım bilseler bana 'deli' demeye devam edebilirlerdi.
Bu olay çok zordu ama, gezme isteğimi tetikledi, sonrasında ki 2 ayda 19 güzel şehrimizi ziyaret ettim. Ancak 2-3 gün sonra, bir kurtla arkadaş bile oldum. Fotoğraflarımız bile var. Beni su kaynaklarına götürdü. 10 km kadar bisikletime eşlik etti, tuttum, sevdim, İnanılmazdı. İnsanlar böyle şeylere inanamadıkları için sadece kendi içimde yaşayıp, kendime saklıyorum. Sizde belki böyle düşünüyorsunuz.
