ayhanakbuga
Kamp I
Abraham Maslow'un İhtiyaçlar Hiyerarşisi'nin en basamağıdır Kendini gerçekleştirme ihtiyacı. Maslow kendini gerçekleştiren insanların özelliklerine dair bazı nitelikler belirlemiştir. "Yalnızlıktan korkmazlar" da bu niteliklerden birisidir. Yalnızlığın bile çeşitleri var ve aralıklı olarak yalnız kalmak keyif veriyor bana da...
Pandemi sürecinde iller arası seyahatin yasak olduğu Erzurum listeden çıkarılınca, annem ve babam köye taşındılar yılın büyük bir kısmı için Erzincan'dan. Böylece evinde yalnızlık, evinde ama köyünde yalnızlığa dönüştü.
Anne ve babamın köydeki işlerine yardımcı olmak ve tebdil-i mekan için ben de köye yanlarına gittim. Çocukluğumun ilk 7 yılı ve yaz tatillerinin bir kısmının köyde geçmesine rağmen tarla işlerinin de cahiliyim. İki gün babamla yıllardır ekilmeyen minik bir tarlayı (210 m2) kazmayla bellemeye çalıştık ve yarısını bile bitiremeden, yıldım! Zorunlu olmadıkça, tam zamanlı çiftçiliği yapamayacağımı da anlamış oldum.
Köye gidip de görmeden dönmediğim Hırgehbur'a gittik kardeşim de gelince Posof'tan bayramın ilk günü. O gün kar yağdı gittiğimiz yere ve akşama kadar sürdü köyde yağmur. Beni kesmeyince, bu kez yalnız gittim gecelemek amacıyla. Sindire sindire sürdüm motosikleti (çok acemiyim daha) ve çevreyi daha derinlemesine izledim. Hamak kurdum, çadır açtım. Beni kaygılandıran şey yalnızlık değil yabani hayvan (kurt ve ayı) saldırısıydı gündüz. Gece, göktaşı düşmesi eklendi bu kaygıya kısa süreli.
Ertesi sabah güneşli bir günde döndüm Erzurum'a. Tercih ettiğim yolun bir kısmı bozulmuştu. Diğer yola göre zor oldu benim için. "Ömür benim için tükeniyor, anlık keyifler alsam da ebedi sona doğru daha da yakınlaşıyorum" düşüncesi baskın düşünce oluyor eve varınca.
Pandemi sürecinde iller arası seyahatin yasak olduğu Erzurum listeden çıkarılınca, annem ve babam köye taşındılar yılın büyük bir kısmı için Erzincan'dan. Böylece evinde yalnızlık, evinde ama köyünde yalnızlığa dönüştü.
Anne ve babamın köydeki işlerine yardımcı olmak ve tebdil-i mekan için ben de köye yanlarına gittim. Çocukluğumun ilk 7 yılı ve yaz tatillerinin bir kısmının köyde geçmesine rağmen tarla işlerinin de cahiliyim. İki gün babamla yıllardır ekilmeyen minik bir tarlayı (210 m2) kazmayla bellemeye çalıştık ve yarısını bile bitiremeden, yıldım! Zorunlu olmadıkça, tam zamanlı çiftçiliği yapamayacağımı da anlamış oldum.
Köye gidip de görmeden dönmediğim Hırgehbur'a gittik kardeşim de gelince Posof'tan bayramın ilk günü. O gün kar yağdı gittiğimiz yere ve akşama kadar sürdü köyde yağmur. Beni kesmeyince, bu kez yalnız gittim gecelemek amacıyla. Sindire sindire sürdüm motosikleti (çok acemiyim daha) ve çevreyi daha derinlemesine izledim. Hamak kurdum, çadır açtım. Beni kaygılandıran şey yalnızlık değil yabani hayvan (kurt ve ayı) saldırısıydı gündüz. Gece, göktaşı düşmesi eklendi bu kaygıya kısa süreli.
Ertesi sabah güneşli bir günde döndüm Erzurum'a. Tercih ettiğim yolun bir kısmı bozulmuştu. Diğer yola göre zor oldu benim için. "Ömür benim için tükeniyor, anlık keyifler alsam da ebedi sona doğru daha da yakınlaşıyorum" düşüncesi baskın düşünce oluyor eve varınca.
