Brezilya'dayım, Barreirinhas, Sao Luis, Fortaleza

2 ay sürecek Brezilya gezimizi canlı olarak http://www.gezenbilir.com/index.php?topic=38805.0http://www.gezenbilir.com/index.php?topic=38805.0 bağlantısından, kaldığı yerden anlatmaya devam ediyorum.

Amazonların uzantısı Pantanal doğasını bırakıp Cuiaba şehrinden Brezilya’nın kuzey doğusuna doğru Sao Luis şehrine uçuyoruz. Programımıza göre buradan güneye doğru yani Brezilya’nın kuzey-doğusu sahil kıyılarından güneye inerek gezimizi Rio ve sonrasında Sao Paulo’da noktalamak.

TAM havayollarına ait uçağımız dolu bir şekilde tam saatinde kalktı, 1 saat 15 dakika sonra başkent Brasilia havaalanına indi. Burada 1 saat kadar bekledik ve aktarma yaptık. Brasilia ülkenin merkezinde olduğundan aktarma için çok uygun bir konumda. Sao Luis uçağımız ise biraz gecikerek kalktı. Uçaklarda servis kıt. Bisküvi, kola türü şeyler ağırlıklı servis yapılıyor. Sao Luis uçuşumuz 2,5 saatlik bir uçuş olduğu için verdikleri sıcak sandviç (tabii jambon-peynir) şaşırttı bizi.

Sao Luis şehrinde 4 gün kalacağız. Ama planımıza önce, bu şehire arabayla 3,5 saatlik mesafede, dünyanın ilginç yörelerinden biri olan Barreirinhas bölgesini dahil ettik.

Barreirinhas – Lençois Maranhenses Milli Parkı

Giltur acentesi ile bağladığımız 2 günlük tur için otobüsümüz sabah 5’i çeyrek geçe geldi. Barreirinhas’a saat 9 civarı ulaştık. Otobüste çeşitli turlara katılan insanlar vardı. Hepsi ayrı yerlerde indi. Bizim pousadamız Beira de Rio burasının en güzeli gibi geldi bize. Hemen nehrin yanında, odamızdan akan suyun sesi duyuluyor. Bakınca 1 metre ötede nehir var.

Bizi karşılayan rehberimiz Claudio Portekizce aksanıyla İngilizce biliyordu bu da bizi şaşırttı. Çünki Sao Luis’teki acenta burada rehberlerin pek yabancı dil bilmediklerini söylemişti.





Lokantalarda yemeğimizi artık kolaylıkla sipariş verebiliyorduk, Portekizceye kulağımız bayağı alışmış anlaşabiliyor hale gelmiştik. Başta para birimleri olan Real’i sözlü olarak anlamak çok zordu. Hele çoğulu olan “Reais” … Aynen şöyle telafuz ediliyor Real; Heğal , Reais ;Heğayis.

Yemekler genelde buralarda bol bulunan deniz ürünleri üzerine. Balık, ıstakoz, yengeç, karides… Her öğün yerim dediğim balıkları burada bolca yeme fırsatı bulduğum için çok memnunum.

Ynt: Brezilya'dayım, Barreirinhas, Sao Luis, Fortaleza


Öğleden sonra Lençois Maranhenses turumuz için 4x4 cip bizi almaya geldi. Eski bir büyük Toyota’nın kasasına tentelik altında 3 sıra yerleştirilmiş. Bunun üzerinde yolculuk yapacağız. Yolumuz kum tepeleri arasında ve üzerinde geçecek.





4x4’ün üzerine kurulduk. Az sonra nehri bir salla geçtik ve hoplaya zıplaya yolculuğumuz başladı. Derin kumlar ve göletler içinde, arasıra tepecikler çıktığımız için aracımız zaman zaman sağa sola savruluyordu. Off Road’cu arkadaşları kıskandıracak bir yolculuktu diyebilirim.
Ağaçlıklı bölgeler bitti ve bir süre sonra krem rengi kumların, kum tepelerinin arasında park ettik. Çevrede 5-6 cip daha vardı.



Rehberimiz Claudio epey konuşkandı ve bize çevre hakkında bilgiler verdi. Tepelere tırmanmaya başladık. Terliklerimizi araçlarda bırakmıştık, çünkü kum yumuşak ve serindi. Kumları serin tutan ise; sürekli esen sert rüzgârdı. Zaten günün en sıcak bölümü arkada kalmıştı.

Lençois Maranhenses, Maranhao’nun Çarşafları demek oluyor. Dünyada tek örneği olan bir coğrafi oluşumu izlemeye gidiyoruz. Yani 300 km kare büyüklüğünde bu alan kum tepelerinden oluşuyor. Maranhao eyaleti yılın 6 ayında neredeyse aralıksız yağış alıyor. Bu yağışlar sonucu Lençois Maranhenses’de binlerce irili ufaklı tatlı su lagünü oluşuyor. Yağışsız mevsimde bunların bir kısmı kuruyor, büyük çoğunluğu yeni yağışlı mevsime dek dolu kalıyor. Büyük Sahra çölü görüntüsüne sahip ama içinde suyu içilebilen, yüzülebilen binlerce gölcük barındıran bir yer.













Tepelerin üzerinden manzara çok değişikti. Her taraf bembeyaz kum tepeleri ile kaplı, aralarında ise kimi mavi, kimi camgöbeği gölcükler parlıyor. 2 saat boyunca bunların aralarında dolaştık. Kumlardan aşağı sanki doğal kayak yapar gibi iniyor, kumlar bizi taşıyordu. Çıplak ayak ile kaymak çok zevkliydi. Dik yamaçlara tırmanırken ise sürekli spor yapıyor olmanın avantajını hissettik. Lagünler arasındaki geçişlerde suyun içinden yürüdük; beğendiğimiz bir lagünde yüzdük. Suyu tatlı ve sıcaktı. Günbatımı yaklaşmış, kum tepeleri üzerinde kızıllıklar, renk oyunları başlamıştı.



Bizim grup, Kyoto’dan gelen ve İngilizce konuşmaya utanan bir Japon kız ile 3 kişiydik. Rehberimiz Claudio ile devamlı sohbet halindeydik. Brezilya ve futbol hakkında epey konuştuk. Tam bir futbol fanatiği, anlatırken heyecandan nefes hızı artıyor… Futbol gerçekten burada önemli, ama bizdekinden farkı, burada herkes ciddi olarak futbol oynuyor. Halk sporu olarak futbol gerçek bir spor dalı burada, bizdeki gibi sadece seyircilik ağır basmıyor. Claudio ile konuştuklarımızdan bunları çıkardık.




Nehri geçmek üzere Salı beklerken hava kararmıştı. Kenarda bekleyen köylülerden birer tapioca yedik. Tapioca manyok, kasava ya da yuka da denilen ve Venezuela’da da yediğimiz Amazon ormanlarından tüm G.Amerika’ya yayılmış bir yiyecek. Bu köklerden elde edilen kalın undan yapılan gözleme türü bir şeydi. İçine Hindistan cevizi veya peynir koyuyarlardı. Önemli bir tadı yoktu tabii, ama yerli halkın yediği en besleyici şeylerden biri sanırım. İlerki günlerde başka örneklerini de belki göreceğiz.



Otele varınca dinlendik. Bir şeyler yemek için 10 dakikalık yolu köy merkezine doğru yürüdük. Nehir kenarı capcanlıydı. İnsanlar oturmuş bira içiyorlar, yemek yiyorlar, dolaşıyorlardı. Yabancı turist pek yoktu. Bizim bacaklarımız ağrımıştı, yürürken iyice fark ettik bunu. Sahilde herkes gibi dondurmamızı yedik, tabii tapioca’lı dondurmayı da denedik.
Pousadamızda geceyi sivrisinek yüzünden iyi geçirmedik.

Ynt: Brezilya'dayım, Barreirinhas, Sao Luis, Fortaleza


Ertesi günkü programımız, tekne ile Barreirinhas’tan geçen nehri dolaşmak; nehrin ağzına kadar okyanusa doğru bir yolculuk yapmaktı. Teknemiz otelimiz önünden kalkıyor 10-12 rahat koltuklu, Pantanal’daki gibi metal, tentelikli teknemiz 115 beygirlik bir motora sahipti ki, bu ciddi hız yapacağımız anlamına geliyordu.





Yolda 5-6 kişi daha aldık ve kenarları yemyeşil, biraz Venezuela, Orinoco’yu andıran nehirde hızla yol almaya başladık.

İlk durağımız kum tepelerinin başladığı yerdi. Burada durduğumuz yerde bambu damlar altında bir kafe ve maymunlar vardı. Maymunlar beslenmeye alışmış oldukları için getirdiğimiz muzu görünce hemen atılıyorlardı. Fotoğraflarını çektik. Bir kokos aldık, suyunu içtik. Az sonra tekrar tekneye binip 20 dakika kadar daha gittik. Durduğumuz yerde bir deniz feneri vardı. Burası küçük bir balıkçı köyüydü. Fenere tırmandık.





Aşağıda Claudio bize ağaçtan kopardığı caju meyvesini tattırdı. Bu fıstığı olandan daha farklıydı. Mayhoş, tatlı karışımı bir tadı vardı ve yemesi lezzetliydi. Buraların meşhur içkisi Caipirinha’larımızı caju’lu ısmarlamamızı tavsiye etti Claudio.



Teknemizin bir sonraki durağı bir yanı nehre bakan, arkasında ise okyanus olan Cabure balıkçı köyüydü. Burada iner inmez çardaklı lokantada yemeklerimizi ısmarladık. Claudio’nun tavsiyesi ile ızgara robalo balığı, salata ile yiyeceğiz. Yemekler hazırlanana dek okyanus kıyısına yürüdük. Rüzgar şiddetli esiyordu. Eşyalarımızı geniş kumsalda bıraktık ve suya girdik. Yüzmek mümkün değildi, yürümek de. Sert dalgalar kumları ayağımızın altından çekip alıyordu. Biz de ılık suya oturduk, dalgalarla bir ileri bir geri gidip geldik. Çıktığımızda eşyalarımızı neredeyse kumlar tamamen kaplamıştı. Sıcağı da hissediyorduk artık, açlığımızla birlikte.





Döndüğümüzde çardak altı lokantamız dolmuştu. Tatil yapan Brezilya’lı aileler neşeli bir şekilde yemeklerini yiyor, bir gitaristin çaldığı tanıdık nameleri dinliyorlardı. Hemen sıraya girip duş aldık, o sırada da balığımızın ilk yarısı geldi. Gerçekten lezzetliydi. Bir de soğuk bira söyledik. Özel soğutulmuş kutusu içinde litrelik Brahma biramız da gelince keyfimiz katlandı. Balığımızın diğer yarısını da zevkle yedik ve insanları izlemeye devam ettik.





Bir saat kadar sonra dönüş saatimiz gelmişti. Teknemizin 115 HP gücündeki motoru uçurarak bizi pousada’mızın iskelesine kadar getirdi.

Akşam otobüs ile tekrar Sao Luis’e dönerken biraz ateşim çıkmış ve üzerimde kırıklık, halsizlik vardı.

Ynt: Brezilya'dayım, Barreirinhas, Sao Luis, Fortaleza


SAO LUİS

Sao Luis’e 4 saate yakın süren yolculukla bu ateşli halimle zor geldik. Bol su içiyordum belki sıcak çarpması olmuştur diye. Sao Luis’teki Pousada Vitoria’daki gecemizi ateşler içinde halsiz geçirdim. Ertesi gün ateşim zaman zaman hafifliyor olsa da halsiz ve iştahsız durumum sürüyordu. Ateşimin meşhur “dengue fever” olma ihtimali var. Sivrisinek sokması ile geçen ve Güney Amerika’ya özgü bir virüs. Ateş, eklem ağrısı yapıyor. İdrar sorunları vs. vs bir sürü belirtisi var. Aşısı yok, daha çok 15 yaşından küçüklerde ağır seyrediyor ve tehlikeli hale gelebiliyor. Yanımızda ateş düşürücü, sıcak suya karıştırılan Tylenol Hot ilacımız var. İyi geliyor. Bol su içmeyi (nerdeyse günde 4 litreyi buluyor) ihmal etmiyorum.

São Luís Brezilya’nın “ücra” köşelerinden biri. Haritadaki konumuna bakılırsa gerçekten de öyle. Başkenti olduğu Maranhão eyaleti de en yoksul eyaletlerden biri.
Bir nehrin okyanusa dökülen ağızında tarihi bir liman şehri burası. Rio ile birlikte Brezilya’da Fransız’ların kurduğu iki şehirden biri olduğu için yine epey Fransız turist var. Şehir epey Afrika kökenli nüfus barındırıyor, çünkü köle ticaretinin yoğun olduğu yörelerden birisiymiş burası. Aynı zamanda Brezilya’nın reggae başkenti olarak da tanınıyor.







Geçtiğimiz yıllarda UNESCO tarafından dünya mirası listense alınmış, çünkü 1100 kadar tarihi binası var. Bunların hem içi hem dışı Portekiz tarzı renkli çinilerle süslenmiş. Büyük bir kısmı yörenin nemli havasına kurban gitmekte olan bu binalar şimdi yavaş yavaş koruma altına alınıp restore ediliyor. Bu, kendi deyimleri ile “canlandırma” projesinin en büyük özelliği içinde yaşayan halkı için yapılıyor olması. İnsanlar bu evlerde yaşamaya devam ediyorlar, eğlence yerleri burada; şehrin merkezindeki meydanlarda her gece canlı müzik toplantıları sürüyor, binalardan reggae ve diğer müzik sesleri eksilmiyor. Yani restore edilen binalara, rant geliri için birtakım yeni türedi zenginler el koymamış. Şehirde yaşayan yoksul insanlar kovulmamış.



Tüm kıyı kesimi halkın yaptığı gibi biz de 10 km mesafedeki Calhau plajına gittik. Arabası olmayan çoğunluk gibi belediye otobüsünü kullandık. Otobüs sürücüleri burada bizim halk otobüsü yarışçılarını hiç aratmıyor. Hatta Brezilya’nın önemli Formula 1 pilotları yetiştirmesi dikkate alındığında, bizim belediye otobüs şoförleri bunların eline su dökemez.
Otobüste ayakta durmak mümkün olamıyordu sıkıca tutunmak gerekiyor; bol zıplıyor, sağa sola savruluyorduk. Otobüsten indiğimizde sanki bir lunapark aracından inmiş gibiydik.













Calhau plajı 5-6 km boyunca devam eden 100 metre genişliğinde dümdüz kumsal. Bu 5 km boyunca kumsalın gerisinde sıra sıra, palmiye ağaçları altına dizili kırmızı plastik sandalyeleri ve güneşlikleri ile restoranlar dizili. İnsanlar eşyaları ile burada bir tente altı ve masa seçiyor, orada konuşlanıyorlar tüm gün. Plaj etkinlikleri futbol, voleybol gibi sporlardan oluşuyor. Dalgalı okyanus yüzmek için elverişli değil. Sadece serinlemek veya sörf yapmak için suya giriliyor. Herkes neşeli, kendi halinde, binlerce insan arasında hiç hır gür görmedik. Kadınların bikinileri ise başka ülkelerde görülmeyecek kadar minik. Bizim bikiniler buradakilere göre haşema sınıfına girdiğini düşünüyorum

Ynt: Brezilya'dayım, Barreirinhas, Sao Luis, Fortaleza

Sao Luis’te son günümüzü karşı kıyıdaki Alcantara’ya ayırdık. Bizi Alcantara’ya götürecek tekne iskelede bekliyordu. Alcantara nehir ağzının karşı yakasında, kara ulaşımı kısıtlı tarihi bir kasaba. 1 saat 15 dakikalık yolculuğumuz kaba dalgalı bir denizde geçti. Teknemiz sağa sola yalpalıyor, insanlar çığlık çığlığa korkuyorlardı.









Alcantara’nın sakin sulardaki iskelesine yanaştığımızda havanın sıcaklığını tekrar hissettik. Sanki bir adaya gelmiş gibiydik. Ortam öyle hissettiriyordu. Tekneden indik ve iki katlı eski, artık bildiğimiz Latin tarzı evlerin arasında yürümeye başladık. Çıktığımız yokuş ve kasabanın diğer sokakları Arnavut kaldırımı veya parke taşı döşeliydiler; aynen 300 yıldır olduğu gibi. Alcantara’da harabe halinde çok sayıda küçük kilise ve ev vardı. Kasaba zenginliğini 150 yıl önce yitirmiş. Zengin çiftlik sahipleri göçmüşler, topraklarını terk etmişler zamanla ve Alcantara unutulmuş. 1 saat kadar dolaştık, fotoğraf çektik. Köpeklerin kuytuda pineklediği, insanların gölgeye çekildiği bir yerdi burası. Yürüyerek kasabanın bir ucundaki Pousada Guara’ya geldik. Burası suların günün bu saatlerinde çekilmiş olduğu bir koy kenarında ağaçlar altında bir yerdi. Artık tanıdığımız plastik kırmızı sandalyeler ve masalar kum zeminin üstüne atılmıştı. Oturduk ve yemek sipariş ettik. Tabii balık yiyoruz bu sefer de. Balıkla beraber kaçınılmaz pirinç ve fasulye de geliyor. Bira kalmamış, caju meyva suyu içiyoruz. Mayhoş ve lezzetli.





2 saat orada oturduk. Karşı sazlıkta narçiçeği-kırmızı ibis kuşlarını (buradaki adı guara) izledik. Tatlı tropik havayı içimize çekerek gevşedik. Güneşin yaktığı toprak yollardan geçerek kasabanın içlerinde dolaştık ve artık eğik gelen güneş ışıkları altında daha güzel fotoğraflar çektik.
Dönüş yolunda teknemiz fındık kabuğu gibi sallanırken gün battı, ufuktan yansıyan kızıllık São Luis’in eski ve renkli binalarının üzerine düştü.
Ertesi gün São Luis’i geride bırakıp Fortaleza’ya hareket ederken, bize Karayip’leri de andıran bu Kuzeydoğu Brezilya kentini hücre hafızalarımıza kaydetmiştik çoktan.

Ynt: Brezilya'dayım, Barreirinhas, Sao Luis, Fortaleza


FORTALEZA

Uçağımız TAM, Amazon bölgesinden dolu geldi ve tam vaktinde kalktı.

Fortaleza , 2.300.000 nüfuslu Brezilya’lıların tatil ve eğlence için geldikleri bir şehir. Çok önemli eserler, tarihi şeyler yok burada. Şehrin en canlı yeri, bulunduğumuz sahil yolu. Geniş yürüme yolları ve sahil parkları ile keyifli bir yer.





Otelimizin önündeki Beira Mar caddesi boyunca akşam vakti kurulan büyük Açıkhava işportacılarında hepsinde birbirine benzer tişörtler, hediyelikler, hasır eşyalar mevcut.
Bu keyifli, Karayip havasını hatırlatan şehirde 5 gün geçirmek niyetindeyiz. Günümüz akşam vakitlerinde geniş sahili ve yürüme alanı olan Beira Mar caddesi boyunca olan hareketli alanda geçiyor. Gerek sahilde kumlar üzerinde kurulmuş masalarda yemek yiyerek, gerek sokak göstericilerini izleyerek ve gerekse gündüz sıcağında hareketsiz kalanların akşam aktif hale geldikleri ve onlar için oluşturulmuş kumluk spor sahalarda voleybol, futbol, hentbol, beach futbol oynayanları izleyerek geçiyordu.

Ynt: Brezilya'dayım, Barreirinhas, Sao Luis, Fortaleza


Canoa Quebrada

Son günümüzü, 150 km güneydeki Canoa Quebrada sahil kasabasına günübirlik tur olarak ayırdık. Burası son 15 yılda yıldızı parlamış tatil köşelerinden biri.

2,5 saat kadar sonra tam bir tatil kasabası görüntüsünde olan Canoa’ya vardık. Burada, bizim hiç beklemediğimiz bir şekilde birden, “buggy” dedikleri kalın tekerlekli 5 kişilik kumda gitmek üzere tasarlanmış cip benzeri araçlara bindik. Üç kişi arkada sıra üzerinde oturuyordu. Sahil kasabadan 1 km kadar daha aşağıdaydı ve yürüyerek inip çıkmak zor olacaktı.



Sahilde büyük kafe-restoran benzeri yerlerden birinin merdivenleri yanında durduk ve buraya indik tahta merdivenlerden. Bizi caipirinha’lar ile karşıladılar. Anlaşılan tur şirketinin burası ile anlaşması vardı. Ama rehber kitabımız Lonely Planet’in de söylediğine bakılırsa burası kaliteli bir yerdi. Plastik Lacivert masa ve iskemleler gölgeliklerin ve tentelerin altında sıralanmıştı.











Buggy ile çevredeki kumullarda dolaştık. Sanki kendimizi lunapark araçlarında zannettik. İnişli çıkışlı yollarda hızla giderken sağa sola savruluyor, neredeyse 90 derecelik dimdik yerlerden aşağı iniyorduk. Bizdeki adrenalin tavan yapıyordu. Yanımızdaki Filipinli sürekli haç çıkartıyordu… Yüzümüzü kesen rüzgar ve kum tanecikleri de cabası. Değişik yerlerde durduk, fotoğraflar çektik. Kayan bilyalı iplerle su havuzlarına düşmek eğlencesi çoğunluğu yerel turist olan ekip katılımcıları pek eğlendiriyordu.. Buggy’miz her kum yığınına girdiğinde takılacak sanırken kolaylıkla çıkıyordu, bense tam 90 derecelik adeta bungee jumping yapar halde aşağı düşüşlerimizde yaratana tam teslimiyet içindeydim. Bu şekilde lokantaya geri döndük.



Tam sahile karşı bir masa seçip oturduk ve ızgara balık söyledik, önden de iki caipirinhamızı içtik. Lezzetliydi. Artık alıştığımız ve tanıdığımız şekilde insanlar plajda eğleniyorlardı. Futbol oynayanlar, raket topu ya da frizby oynayanlar, güneşlenenler, tente altında yemek yiyenler, hep tanıdık, bildik görüntülerdi.

Uçakla Brezilya’nın orijinal ilk liman şehirlerinden biri olan Recife’ye gidiyoruz.
Bu şehirin yakınındaki tarihi, sanatsal çok güzel bir şehir olan Olinda şehrindeyiz. Yakında buraları da anlatacağım.

Devam edecek

Ynt: Brezilya'dayım, Barreirinhas, Sao Luis, Fortaleza

Coooook guzel ) Yalniz hasta olduguna uzuldum, simdi nasilsin??

Ynt: Brezilya'dayım, Barreirinhas, Sao Luis, Fortaleza

2 günde geçti... Şimdi çok iyiyim. Teşekkürler

Ynt: Brezilya'dayım, Barreirinhas, Sao Luis, Fortaleza

bir deeerin nefeees aldım ve bir solukta okudum huuuuhh keyifli geziler, sevgimle.. nilüfer özcan demir (ankara)

Ynt: Brezilya'dayım, Barreirinhas, Sao Luis, Fortaleza


Gezimiz canlı olarak http://www.gezenbilir.com/index.php?topic=39994.0 bağlantısından devam ediyor.