Orada neler olup bittiğini ancak tahmin edebilirsiniz,ama isterseniz ben dilimin döndüğünce anlatayım .orada neşe ile gizlenmiş bir hüzün,
yarım kalmış yaşamlar ,hayata tutunmaya çalışan ,minicik eller,mutlu olabilmek için yakılarının karşılıksız ve sonsuz desteğine ihtiyaç duyan
minik kalpler,desteği olmadan yaşama şansı bile olmayan, bizim çocuklarımız ve onlara tüm bunları vermeye ,hiçbir karşılık beklemeden hayata bağlamaya çalışan,bir tebessümlerini bile, dünyalara değişmeyen,ANA, BABA'ları ablaları, kardeşleri,vardı.bizler Türkiyenin her köşesinden, sadace bir gün bile olsa ,destek olabilmek için yola çiktık . araç görüntülerinden rahatsız olan arkadaşlarımız o görüntülerin
% 80'nin cumartesi ve pazar öğlene kadar olduğunu bilimesini isterim. elimizden gelen buydu , bunları kızılcıhamama kadar sürekli gözlerini kurulayan biri olarak yazdım ,hatamız varsa affola.