2 Şubat 2012
Dr. BEŞİR DOSTER
TAŞRA HAYATI- 1 Yeşilyurt Lokantası
Büyük şehirlerde genellikle otobüs duraklarının, vapur iskelelerinin, tren istasyonlarının yakınında MEYHANELER olur. Dairesinden çıkan memur, dükkânını kapatan esnaf, bürosundaki işlerini bitiren serbest meslek erbabı o meyhanelerde buluşur bir yandan DEF-İ GAM ediyorken, diğer yandan günün sorunlarını, dedikodularını birbirlerine aktarıp konuşurlar.
KOLTUK MEYHANELERİ ise müşterilerin bir kolunu meyhanecinin bankosuna dayayarak ayaküstü bir tek atıp bir çift atıştırarak saati geldiğinde trenine, vapuruna, otobüsüne koştuğu meyhanelerdir.
Şairin dediği gibi,
“MEYHANE MUKASSİ GÖRÜNÜR TAŞRADAN AMMA
BİR BAŞKA FERAH, BAŞKA LETAFET VAR İÇİNDE”
(mukassih: kasvetli demektir)
Bir masa etrafında oturanlar ise son vapurun, son otobüsün, son trenin hesabını yapar. Bir gözü kadehinde, bir gözü duvar saatinde sohbetini sürdürür.
Akşamcılar bu alışkanlıkların en örgütlü, en disiplinli, en ilkeli misafirleridir.
Kars, meyhanenin yabancısı değildir. Önceleri de yazmıştım. Büyük ağabeyim ESAT DOSTER, 1920’li yıllarda KARADAĞ CADDESİ ile İSTİKLALİ MİLLİ CADDESİ’nin kesiştiği ve son yıllarda ŞEHİR KULÜBÜ olarak işletilen mahalde eski yazı ile AHENK yazılan meyhane olduğunu söylemişti. O yılların TÜCCARAN ve EKABİRANI AHENK’TE bir tek atarak karşı sıradaki İSTANBUL KIRAATHANESİ’ne giderlermiş. O nedenle Kars’ta meyhane havası içkili lokanta şeklinde hep olmuştur ve de daha samimi, daha dostça, daha anlamlı.
1960’lı yılların sonunda bu kez uzman hekim olarak Kars’a ikinci gelişimde bermutat, yine EKİNCİ gazetesinde toplanır olduk. CENGİZ EKİNCİ ağabeyinin NÖKER EKİP diye tanımladığı SÜLEYMAN EKİNCİ ağabeyinin de NÖKER EKİP başlıklı zarflar, bloknotlar bastırıp getirdiği bu topluluk adeta aynı adı taşıyan bir kimlik kazandı. Bu sevecen grup, bu dost insanlar yaşlı- genç, dükkânından, dairesinden, bürosundan çıktıktan sonra her akşam EKİNCİ GAZETESİ’nde buluşur, VAKTI KERAHET gelince de HALİT PAŞA CADDESİ’ndeki YEŞİLYURT LOKANTASI’nın iki adet taş basamağını çıkıp, sol tarafta pencerenin hemen önündeki büyük ve uzun masada yerlerini alırdı. Masanın başına daima İSMAİL AYDINOĞLU yerleşir, onun solunda DİŞÇİ OSMAN AĞABEY, yanında AYDEMİR KANDEMİR, ASLAN GÖDEKLİ sıralanır, AYDINOĞLU’nun sağında ise KULUNUZ oturur, yanına YUSUF KARAOĞLU, MUHARREM YENAL gelir idi. Bu çekirdek kadroya zaman zaman ORHAN KALAYCIOĞLU, CAMCI NURİ, MUSTAFA KOLÇAKOĞLU, ATİLLA BAYRAKTAR da sıralanırdı. Bu ekip hergün biraz daha artan sevgi, saygı içinde birlikteliğini sürdürmüştür hep. Bu ekibin sofrayı taşıran bir tartışması, sofrayı taşıran bir taşkınlığı hiç olmadı. Yıllar sonra karşılaştığım bir kısım hemşerim “Ağabey, biz hep sizlerin çevresinde bir masa bulmaya çalışır, konuşmalarınızı dikkatle dinlerdik” demiştir.
Sofradan kalkışımız da gelişimiz gibi sessiz, sakin ve keyifliydi. AYDEMİR “Avuçlarımda hala sıcaklığın var inan” diyerek ORTAKAPI MAHALLESİ’nin yolunu tutarken, ORHAN KALAYCIOĞLU “Ömrümde hep adım adım, her yerde seni aradım” diye mırıldanarak YUSUF PAŞA YOKUŞU’nu tırmanırdı.
Biz akşamları çok erken olan o ulu KARS şehrinde her türlü şatafattan uzak yaşamımızı sürdürüp, günleri uzatıyorduk.
Şimdi o ekipten bir ben kaldım bir de o güzel insanları hatırlamanın hüznü.
Başta YEŞİLYURT LOKANTASI’nın o yıllardaki patronu MİRZA AKBOĞA ve RASİM USTA olmak üzere tüm lokanta çalışanlarını saygıyla anıyorum…
*******************************************************************************
Alıntı: http://www.gercekgundem.com/?c=68505
Cavid Sezen
Dr. BEŞİR DOSTER
TAŞRA HAYATI- 1 Yeşilyurt Lokantası
Büyük şehirlerde genellikle otobüs duraklarının, vapur iskelelerinin, tren istasyonlarının yakınında MEYHANELER olur. Dairesinden çıkan memur, dükkânını kapatan esnaf, bürosundaki işlerini bitiren serbest meslek erbabı o meyhanelerde buluşur bir yandan DEF-İ GAM ediyorken, diğer yandan günün sorunlarını, dedikodularını birbirlerine aktarıp konuşurlar.
KOLTUK MEYHANELERİ ise müşterilerin bir kolunu meyhanecinin bankosuna dayayarak ayaküstü bir tek atıp bir çift atıştırarak saati geldiğinde trenine, vapuruna, otobüsüne koştuğu meyhanelerdir.
Şairin dediği gibi,
“MEYHANE MUKASSİ GÖRÜNÜR TAŞRADAN AMMA
BİR BAŞKA FERAH, BAŞKA LETAFET VAR İÇİNDE”
(mukassih: kasvetli demektir)
Bir masa etrafında oturanlar ise son vapurun, son otobüsün, son trenin hesabını yapar. Bir gözü kadehinde, bir gözü duvar saatinde sohbetini sürdürür.
Akşamcılar bu alışkanlıkların en örgütlü, en disiplinli, en ilkeli misafirleridir.
Kars, meyhanenin yabancısı değildir. Önceleri de yazmıştım. Büyük ağabeyim ESAT DOSTER, 1920’li yıllarda KARADAĞ CADDESİ ile İSTİKLALİ MİLLİ CADDESİ’nin kesiştiği ve son yıllarda ŞEHİR KULÜBÜ olarak işletilen mahalde eski yazı ile AHENK yazılan meyhane olduğunu söylemişti. O yılların TÜCCARAN ve EKABİRANI AHENK’TE bir tek atarak karşı sıradaki İSTANBUL KIRAATHANESİ’ne giderlermiş. O nedenle Kars’ta meyhane havası içkili lokanta şeklinde hep olmuştur ve de daha samimi, daha dostça, daha anlamlı.
1960’lı yılların sonunda bu kez uzman hekim olarak Kars’a ikinci gelişimde bermutat, yine EKİNCİ gazetesinde toplanır olduk. CENGİZ EKİNCİ ağabeyinin NÖKER EKİP diye tanımladığı SÜLEYMAN EKİNCİ ağabeyinin de NÖKER EKİP başlıklı zarflar, bloknotlar bastırıp getirdiği bu topluluk adeta aynı adı taşıyan bir kimlik kazandı. Bu sevecen grup, bu dost insanlar yaşlı- genç, dükkânından, dairesinden, bürosundan çıktıktan sonra her akşam EKİNCİ GAZETESİ’nde buluşur, VAKTI KERAHET gelince de HALİT PAŞA CADDESİ’ndeki YEŞİLYURT LOKANTASI’nın iki adet taş basamağını çıkıp, sol tarafta pencerenin hemen önündeki büyük ve uzun masada yerlerini alırdı. Masanın başına daima İSMAİL AYDINOĞLU yerleşir, onun solunda DİŞÇİ OSMAN AĞABEY, yanında AYDEMİR KANDEMİR, ASLAN GÖDEKLİ sıralanır, AYDINOĞLU’nun sağında ise KULUNUZ oturur, yanına YUSUF KARAOĞLU, MUHARREM YENAL gelir idi. Bu çekirdek kadroya zaman zaman ORHAN KALAYCIOĞLU, CAMCI NURİ, MUSTAFA KOLÇAKOĞLU, ATİLLA BAYRAKTAR da sıralanırdı. Bu ekip hergün biraz daha artan sevgi, saygı içinde birlikteliğini sürdürmüştür hep. Bu ekibin sofrayı taşıran bir tartışması, sofrayı taşıran bir taşkınlığı hiç olmadı. Yıllar sonra karşılaştığım bir kısım hemşerim “Ağabey, biz hep sizlerin çevresinde bir masa bulmaya çalışır, konuşmalarınızı dikkatle dinlerdik” demiştir.
Sofradan kalkışımız da gelişimiz gibi sessiz, sakin ve keyifliydi. AYDEMİR “Avuçlarımda hala sıcaklığın var inan” diyerek ORTAKAPI MAHALLESİ’nin yolunu tutarken, ORHAN KALAYCIOĞLU “Ömrümde hep adım adım, her yerde seni aradım” diye mırıldanarak YUSUF PAŞA YOKUŞU’nu tırmanırdı.
Biz akşamları çok erken olan o ulu KARS şehrinde her türlü şatafattan uzak yaşamımızı sürdürüp, günleri uzatıyorduk.
Şimdi o ekipten bir ben kaldım bir de o güzel insanları hatırlamanın hüznü.
Başta YEŞİLYURT LOKANTASI’nın o yıllardaki patronu MİRZA AKBOĞA ve RASİM USTA olmak üzere tüm lokanta çalışanlarını saygıyla anıyorum…
*******************************************************************************
Alıntı: http://www.gercekgundem.com/?c=68505
Cavid Sezen