mete
Zirve
- Mesajlar
- 1,851
- Tepkime Puanı
- 4
Sıkça karşılaştığımız sorulardan biride Türk isminin ne manaya geldiğine dairdir. Bu konuda çok farklı iddialar bulunmakla beraber tarih kaynaklarında ağırlıklı olarak kabul edilmiş olan görüşlerden küçük bir derleme yaptım.
(Batılı birçok ilim adamına göre) Gök-Türk devrindeki Sui-şu adlı Çin kaynağına göre, T’u-kue, Türk dilinde miğfer manasına gelir. Çünkü Türkler adlarını Altay bölgesinde, eteklerinde oturdukları, miğfer biçiminde yükselen dağın şeklinden almışlardır. Diğer bir Çin kaynağı olan Çou-şu’da T’u-kue’nin hükümdar unvanı olduğu bildirilmiştir.
Arap kaynaklarında ise Türk ve Terk kelimelerinin benzeşmesini esas alarak “terk edilmiş” manasına geldiğini iddia edilmiştir.
Kaşgarlı Mahmut Türk adının “olgunluk çağı” manasına geldiğini söyler.
Ziya Gökalp ve Bazı batılı tarihçilerde Törü kelimesinden doğmuş bir kelime olarak kabul edip Töreli millet (Kanunla düzenlenmiş birlik kazanmış halk) manasına geldiğini kabul etmektedir.
Genel yaygın anlayış
Fakat Ortaçağ Türk belgelerinin ortaya konulması ile Türk kelimesi Güçlü, Kuvvetli manasına geldiği batılı tarihçiler tarafından ortak görüş olarak kabul edilmiştir. Önceleri Gök-Türk hükümdar ailesinin adı olarak kullanıldığını sonraları ise bütün Türk kavminin ortak adı olduğu kabul edilmiştir.
Türk kelimesi yaygın olarak Gök-Türkler döneminde kullanılırsa da bazı tarihçiler tarafından Hunlar dönemindeki T’u-ku kabilesine işaret edilerek o dönemlerden beri geldiği iddia edilmektedir.
Batılı kaynaklarda Türklerin yaşadıkları bölgeler için genellikle Türkiye ismi kullanılmıştır. VI. Yüzyılda Orta Asya için Türkiye IX-X. Asırlarda Volga dan Orta Avrupa ya kadar uzanan Hazar ve Macar ülkeleri için (Doğu Türkiye-Hazar memleketi , Batı Türkiye- Macaristan) denmiştir. Mısır Kölemen devleti toprakları da Türkiye diye anılıyordu.
Türkler kumral düz saçlı orta boylu beyaz ırktan brekisefal kafa yapısına sahip bir milletti. Ancak yanlış bir inanışla Moğol ırkı ile karıştırılmaktadır. Türklerin eski devletleri dahilinde çok sayıda moğol bulunduğu için batı ile temaslar sonrasındaki kaynaklarda çekik gözlü moğollar Türk tipi olarak anlatılmıştır.
(Batılı birçok ilim adamına göre) Gök-Türk devrindeki Sui-şu adlı Çin kaynağına göre, T’u-kue, Türk dilinde miğfer manasına gelir. Çünkü Türkler adlarını Altay bölgesinde, eteklerinde oturdukları, miğfer biçiminde yükselen dağın şeklinden almışlardır. Diğer bir Çin kaynağı olan Çou-şu’da T’u-kue’nin hükümdar unvanı olduğu bildirilmiştir.
Arap kaynaklarında ise Türk ve Terk kelimelerinin benzeşmesini esas alarak “terk edilmiş” manasına geldiğini iddia edilmiştir.
Kaşgarlı Mahmut Türk adının “olgunluk çağı” manasına geldiğini söyler.
Ziya Gökalp ve Bazı batılı tarihçilerde Törü kelimesinden doğmuş bir kelime olarak kabul edip Töreli millet (Kanunla düzenlenmiş birlik kazanmış halk) manasına geldiğini kabul etmektedir.
Genel yaygın anlayış
Fakat Ortaçağ Türk belgelerinin ortaya konulması ile Türk kelimesi Güçlü, Kuvvetli manasına geldiği batılı tarihçiler tarafından ortak görüş olarak kabul edilmiştir. Önceleri Gök-Türk hükümdar ailesinin adı olarak kullanıldığını sonraları ise bütün Türk kavminin ortak adı olduğu kabul edilmiştir.
Türk kelimesi yaygın olarak Gök-Türkler döneminde kullanılırsa da bazı tarihçiler tarafından Hunlar dönemindeki T’u-ku kabilesine işaret edilerek o dönemlerden beri geldiği iddia edilmektedir.
Batılı kaynaklarda Türklerin yaşadıkları bölgeler için genellikle Türkiye ismi kullanılmıştır. VI. Yüzyılda Orta Asya için Türkiye IX-X. Asırlarda Volga dan Orta Avrupa ya kadar uzanan Hazar ve Macar ülkeleri için (Doğu Türkiye-Hazar memleketi , Batı Türkiye- Macaristan) denmiştir. Mısır Kölemen devleti toprakları da Türkiye diye anılıyordu.
Türkler kumral düz saçlı orta boylu beyaz ırktan brekisefal kafa yapısına sahip bir milletti. Ancak yanlış bir inanışla Moğol ırkı ile karıştırılmaktadır. Türklerin eski devletleri dahilinde çok sayıda moğol bulunduğu için batı ile temaslar sonrasındaki kaynaklarda çekik gözlü moğollar Türk tipi olarak anlatılmıştır.