seyyahasan
Kamp II
Bazı güzellikler vardır hemen yanı başımızda bakarda göremeyiz. Yol boyunca levhalar yolunuzu çevirmek ister Gölyazı’ya. Fakat biz geçer gideriz kenarından bu güzelliğin.
Küçük, daracık bir yoldur bizi yaşanmışlığa götüren.
Gölyazı, Bursa-İzmir yolu üzerinde Karacabey’e gelmeden yaşamını balıktan kazanan, elleri ağlara dolanmış göl ile yaşayan insanların meskenidir. Gölyazı hakkında anlatılan hikayeler çoktur ama bizim yolumuz bu hikayelerin kollarında, gölün efsaneleri ile büyüyen insanımızın yüreğinden geçer. Tarih kışın ada, yazın yarım ada olan bu diyarın insanının ellerinde, gözlerinde, tatlı dillerinde anlatılır durur.
Her zaman bir hikayesi var bu yolların. Tarihin sayfalarında Apolyont olarak geçen efsanevi bir yerleşim olan bugünkü adıyla Gölyazı’daydık.
Gölyazı hikayeleri sadece anlatılmakla kalmamış duvarlarada kazınmıştır. Bu güzel eylem halen devam etmektedir. Sevgililer isimlerini Apolyont duvarında tarihin sayfalarına yazmışlardır.
Anadolu insanı özünden gelen misafirperverlikle karşılar sizi. Çay ile birlikte muhabbetimizde demlenir. Gölyazı oldukça fotografik bir yer. İnsanları içten ve sıcak. Tarihi eserleri halen varlığını korumaya devam ediyor.
Gölyazı insanı genel olarak balıkçılık yapıyor. Bayramlar hariç hergün köy meydanında göl tarafında saat 11.00’da balık mezadı yapılıyor. Taze balıklar burada görücüye çıkıyor. Tekneler göl kenarında dinleniyorlardı. Rengarenk tekneler. Gölyazı surları dibinde eller balık ağlarını temizliyor. Dillerde sitem. Yıllarını bu göle vermiş insanlar şöyle diyor:
Göl verirse yiyoruz, vermezse yok. Sosyal bir yardım kaynakları olmadığından göle bağımlı bir hayat sürüyorlar. Gençlerin çoğu şehirde fabrikalarda işe yerleşmiş. Sebebi yaşlılıklarında kendilerine yardım edecek sosyal bir kurumdan faydalanmak.
- Gölyazı’ya geldiğinizde tekne ayarlayabilirseniz göl içinde ki adaları mutlaka ziyaret edin.
- Göl balığı mutlaka yemelisiniz.
- Birkaç makara film getirin.
Küçük, daracık bir yoldur bizi yaşanmışlığa götüren.
Gölyazı, Bursa-İzmir yolu üzerinde Karacabey’e gelmeden yaşamını balıktan kazanan, elleri ağlara dolanmış göl ile yaşayan insanların meskenidir. Gölyazı hakkında anlatılan hikayeler çoktur ama bizim yolumuz bu hikayelerin kollarında, gölün efsaneleri ile büyüyen insanımızın yüreğinden geçer. Tarih kışın ada, yazın yarım ada olan bu diyarın insanının ellerinde, gözlerinde, tatlı dillerinde anlatılır durur.
Her zaman bir hikayesi var bu yolların. Tarihin sayfalarında Apolyont olarak geçen efsanevi bir yerleşim olan bugünkü adıyla Gölyazı’daydık.
Gölyazı hikayeleri sadece anlatılmakla kalmamış duvarlarada kazınmıştır. Bu güzel eylem halen devam etmektedir. Sevgililer isimlerini Apolyont duvarında tarihin sayfalarına yazmışlardır.
Anadolu insanı özünden gelen misafirperverlikle karşılar sizi. Çay ile birlikte muhabbetimizde demlenir. Gölyazı oldukça fotografik bir yer. İnsanları içten ve sıcak. Tarihi eserleri halen varlığını korumaya devam ediyor.
Gölyazı insanı genel olarak balıkçılık yapıyor. Bayramlar hariç hergün köy meydanında göl tarafında saat 11.00’da balık mezadı yapılıyor. Taze balıklar burada görücüye çıkıyor. Tekneler göl kenarında dinleniyorlardı. Rengarenk tekneler. Gölyazı surları dibinde eller balık ağlarını temizliyor. Dillerde sitem. Yıllarını bu göle vermiş insanlar şöyle diyor:
Göl verirse yiyoruz, vermezse yok. Sosyal bir yardım kaynakları olmadığından göle bağımlı bir hayat sürüyorlar. Gençlerin çoğu şehirde fabrikalarda işe yerleşmiş. Sebebi yaşlılıklarında kendilerine yardım edecek sosyal bir kurumdan faydalanmak.
- Gölyazı’ya geldiğinizde tekne ayarlayabilirseniz göl içinde ki adaları mutlaka ziyaret edin.
- Göl balığı mutlaka yemelisiniz.
- Birkaç makara film getirin.