Büyük geçmiş olsun.Söylenmesi gerekenleri zaten kendiniz söylemişsiniz.İnşallah bundan sonra kimse başına bir şey gelmeden kendi hız limitlerini bir daha gözden geçirir.
Size bir anımı anlatayım.2001-2002 senelerinde Gölcük kalıcı konutlarının peyzaj çalışmalarını yürüttüm.Dolayısı ile aşağı yukarı bir 8 ay her gün İstanbul-Gölcük yaptım.Artık karayolundaki çatlakları bile ezberlemiştim.Mesai ile birlikte çalışmalar akşam saat 8-9 sularında bitiyordu.Ve ben o saatten sonra İzmit gişelerden TEM'e girince altımdaki 99 Honda CRV ilie en sol şeritten sol el devamlı sellektörde gaz pedalı köklenmiş saatte 200 km hızla İstanbul gişelerini buluyordum.Bu epey bir müddet devam etti.Bir gün gene dönüş yolunda merak ettim ve 120'yi geçmemek şartı ile iki gişe arası saat tuttum.Ve dehşetle gördüm ki ,200km sürat ile 120 km sürat farkı sadece 15 dakika.Ulan dedim kendi kendime , Nadir bu kadar hıza ve çoluğunu çocuğunu kötü haberle baş başa bırakmaya değer mi ?
O gün bu gündür sürat yapmam.
Bunu niye anlattım ?
Belki beni dinleyen kardeşlerim ve arkadaşlarım bir ibret alırlar diye.
Size tekrar çok çok geçmiş olsun.Allah sevdiklerinize bağışlamış.