Ynt: Fotoğrafçılık Bölümü Sohbet
Sentor, öncelikle kayıplarınız için başsağlığı, başınızdan geçen olay için de büyük geçmiş olsun dilerim...
Ben sokak fotoğrafçılığı alanıyla pek ilgilenmediğim için, o konudaki etik ve psikolojik yorumları uzmanlarına bırakıcam...daha çok "zordaki insanlara yardım etmek yerine, görüntü almak" alanıyla ilgili cevap yazıcam! Şimdi sanki "sokak fotoğrafı çekmiyorum, savaş fotoğrafçısıyım" gibi oldu...ama değil tabii ki!
)
[attachment=1]
Az çok fotoğrafla ilgilenen herkes bu fotoğrafa aşinadır! Fotoğrafçısına Pulitzer ödülü kazandırmış bir fotoğraf bu.
Çok uzun oldu...sadece son 3 paragrafı da okuyabilirsiniz. Ama linkteki video'yu mutlaka izleyin!
http://www.gezenbilir.com/index.php?topic=29336.msg254669#msg254669
Bu kızın adı Omayra Sanchez, 13 yaşında, Nevado Del Ruiz volkanının 1985 yılında patlaması ve 25.000 kişiyi öldürmesi sırasında, Omayra da lavların taşıdığı atıkların içinde sıkışıp kalmış. Bildiğim kadarıyla leğen kemiği kırıldığı ve belden aşağısı atıkların içinde sıkışık olduğu için müdahale edilememiş. 3 gün suda beklemiş ve sonunda kalp yetmezliğinden hayatını kaybetmiş. Bu arada etrafında birçok kameraman, sürekli fotoğraflarını çekmeye ve canlı yayın görüntüleri almaya devam etmişler.
Kevin Carter'ın meşhur Akbaba fotoğrafı gibi, bu fotoğrafta da insanlar gazetecilerin fotoğraf çekmeyi bırakıp, Omayra'ya yardım etmelerini istemiş, "profesyonelce" işlerini yapmalarına büyük tepkiler göstermişler.
Dünya'da başka bir meslek düşünemiyorum ki, o işin profesyonelleri ölen birine yardım etmeyi bırakıp işini yapmaya devam etmeyi düşünsün. İlginç bir ikilem..."insan hayatı" ve "fotoğraf" diye düşününce; tartışılması, düşünülmesi bile saçma geliyor kulağa. Bunun örneklerine Türkiye'de, kendi çevremde de rastladım ben. Hatta Coşkun Aral da bunu, yani o sırada yardım etmek yerine, görüntü almanın daha doğru olduğunu, desteklemişti bir röportajında mesela.
Bu önceleri de çok defalar tartışılmış bir konudur ama benim tahminim problem şurada. Fotoğrafla ilgilenenler ikiye ayrılır; birincisi fotoğraf çekenler, diğeri fotoğrafı sevenler. Fotoğraf çekenler de ikiye ayrılır; sanat fotoğrafı çekenler ve haber fotoğrafı çekenler. (Bu tamamen benim sınıflandırmam...böyle bir sınıflandırma yok.) Biz fotoğraf çeken veya seven sınıfından bakarak "hmmm...cık cık cık çok ayıp, ben olsam yardım ederdim. Hayatta gönlüm el vermez...vıdı vıdı" diyoruz. Diğer adam "Ben bunu dünyaya duyurmalıyım, herkesin bundan haberi olmalı" diyor! Yani biri küçük çapta, duygusal bir yardım peşindeyken, diğeri kitlesel bir hareket uyandırıp, 1 kişi yerine 1000leri, hatta milyonları kurtarma peşinde...Yani biz amatörüz, onlar profesyonel. Biz bir kediyi kurtarmaya çalışıyoruz, onlar kediler için yardım kampanyası başlatmaya çalışıyor.
Ben yapabilir miyim...hayır! Birisi, benim yakınım bu durumdayken yardım etmek yerine fotoğrafını çekmeye kalksa "haa bu profesyonel adam...aferin" der miyim
)) hayır!!! Çünkü ben amatörüm...ama merak ediyorum, acaba bunu yapanlar, orada bir yakınları olsa yine mesleklerini icra etmeye devam edebilirler mi? İğneleyici bir soru değil bu...gerçekten merak ediyorum ben bu cevabı!
Yani aslında bir yanım destekliyor, kitleleri kurtarmak bireylerden daha önemlidir diyor. Bir yanım karşı duruyor, bir kişi bir kişidir diyor, ama devamında gelecek diğer 100'lerce ölümü düşününce..."Göz görmeyince gönül katlanırmış" demiş büyüklerimiz. Doğru söylemişler...