Ynt: Karavanlı İlk Uzun Gezimiz; Edremit Körfezi'nden Marmaris Hisarönü'ne Ege Turu
Satırlarını okudukça şunlar yüreğimden geçti çocuk.
Ne kadar da çok, ama, çok istiyordu. Bir an önce. Hemen şimdi. Şimdi.
Debriyaj, birinci vites ve hafif gaz, kavrama noktası, sonra iki ve asfaltın geriye doğru kayan çizgileri, lastiklerin yumuşak sesi, motorun nefesi, hiç bu kadar keyifli gelmemiştir ona, diye düşündüm.
Yan gözle çekirdek ailesini süzmüştür bir ara, " onlar da benim kadar keyif alıyorlar mı acaba?.." O anı yakaladıysa eğer, uçmuştur kerata.
Tentesinin pırpırı altında o ilk akşam üstü dolaptan çıkan soğukça bira, nasıl da buz gibi gelmiştir. O ilk gece yatağa girip de yapılacak nice yolculuk hayallerinin keyfini uzatabilmek için, hemen aracının yanı başında yıldızların uzaklığına kanat açmış mutluluk cigaralarını peşpeşe ve anları birbirine ekleyerek " ya mutluluk galiba böyle birşey işte..." diye kafasından geçirmiştir.
" Dün sanki ben başka bir insandım, ya da, hayat başka bir hayattı..." da demiş olabilir.
Ne bileyim be çocuk, işte böyle şeyler geçti yüreğimden. Sevgiyle.