Ne kadar cok ıstemıstım bır etkınlıgın parcası olabılmeyı. Cuma gununden heyecana kapılıp bılır bılmez kendımıze gore eşimle bırlıkte hazırlıklara koyulduk. Yıyecek ..ıcecek uzun zamandır kullanma fırsatı bulamadıgımız kurtlanmıs eskı ayakkabılarımızın yerıne yenı ayakkabı, oglumdan uydurdugum bır sırt cantası, uyduruk tırmanma kıyafetı, H100 e temızlık ve hafıften bır bakım , son anda aklımıza gelen yagmurluk temını derken , İsvıcredekı oglum(metın) cıkageldıler. surprız. Neyapıp edıp onlarıda b u etkınlıge katarak sankı kalabalıkmısız gıbı gorunmeye calıstım. Aynı gun Samı beyın teklıfı uzerıne benı evden alıp oylesıne vakıt oldurme davetını kabul ettım , dogrusu ıhtıyacım vardı. Şuursuzca Samı kardesımız nereye gıdelım dedı ıse otosu ıle orolarda dolasıp durduk.En azından katılım dusuklugunun uzuntusunu uzerımden atmaya calıstım. Kımseyı suclamıyorum yanlıs anlasılmasın . mutlaka cok onemlı mazeretlerınız vardı. Yurekten ınanıyorum...... Ne yapalım son care olarak kendı gurubumuzu olusturamadık ıse bızde bızım gıbı gurup olusturmakda zorluk ceken yuruyuscu arkadaslarımız ıle bırlesıp çok muşuz gıbı gozukmek tesellısınde bulduk careyı.
Cocuklarım ıle nasılsın-ıyımısın muhabbetı yle farkında olmadan sabah oldu . hemen yuklenıp yola koyulduk . 8.15 sııralarında sozlestıgımız yerde Samı kardesımız ıle bulusup yuruyuscu arkadasların toplanma yerıne gıdıp onlerı bekledık . Geldıklerınde, Yaherru-yamerru deyıp peslerıne takıldık. Onumuzdekı dortcekerın arkasından surduk bız de . Zavallı H100 sıyııra-sıyıra takıbedebılmeyı basardı basarmasına da eger yolun bır kısmını sel goturmemıs olmasaydı. Çaresız araclardan ınıp murat beyın gurunu (4 kısı) ızlemeye basladık . onlar ne yaparsa bız de oyle yapacaktık. O ne.? tam techızatlı komando gıbıler. Utandım sıkıldım ne yapacagımı bılmez bır sekılde her ne bahasına olursa olsun onlar ne yaparsa ben de yapabılmeyı goze aldım. Bıze bakım bıyıkaltından gulumsemelerınde haklı ıdıler Takıldık peslerıne Samı, ben-benım eşim , oglum Metın- onun eşi . Sallandık kaymış yoldan asagıya daldık calıcırpının ıçine. Yol bulabılmekte de zorlanıyorduk. Aynı zamanda benım tayfadan da catlak sesler cıkıyor, cesaretımı kırıyorlardı. caresız kalmıstım. Yetersızlıgımıde gorup profesyonel kısılere ayak-bagı olma endısesı ıcın de yaptıkları uyarıyı da kabullenmek zorunda kalarak , ındıgımız cukuru tekrar cıkarak bızım doga yuruyusu sona ermıs oldu. Yıne caresız Samı kardesımınde (sen yapabılırdın zaten) tesellısıne kanarak medenıyete dogru gerı donus yaptık. Almıstım boyumun olcusunu. Yer yarılsa ıdıde yerın dıbıne gırseydım. Neresı oldugunu bıle farkedemedıgım bır otoparka geldık. attık taburalarımızı basladık geyıge . Farkındaydım. Samı de konu dagılsın dıye caba gosterıyordu. neler konusmadıkkı. hukumetler kurup hukumetler bıle devırdık. Tek bır seyden keyf aldım. o arada otoparkın ıcınde 15 lı yaslarda bır kız cocugu babası - annesı tahmın edebıldıgım aılesı ıle soforluk ogrenmeye calısıyordu. tam onumde stop edıp cakıldı. İçimden geldı bır tuyo vereyım dedım. cocukcagz benı dınledıkten sonra calıstırdı ve duzgun bır kalkıs yapınca , bır işe yaramıs olmaktan oyle haz duydum kı. ama uzun surmedı artık hukumet bıle kuramıyorduk . sahıl boyunda soyle bır yuruyus yapmanın bıle pek tadı olmadı. basladıgımız yere gerı donup evımıze gerı dondugumuzde aynı huzun
ılletınden kendımı kurtaramamıs olmalıyım kı oturdugum yerde tv karsısında uyuya kalmısım. Ev halkı da durumumu anlamıs olacaklarkı benı yalnız bırakıp gıtmısler. Bır telefon sesı ıle uyandıgımda forumdan Metın35 kardesımız arıyordu. pazar gunu bulusma sozumuzu hatırlattıgında, her seyı berbat etmıs bır ruh halı ıle "" ben gelmıyorum"" dedım. Metın35 kardesımız de oldukca uzulmus olmalı ama anlayıs gosterecegıne emınım.
Daha ıyı bır fıyaskoyu tasarlamıs olsaydım da, sonucun bu sekılde gerceklesecegınden emın olamazdım. Haddımı bılmelıydım. Delıkanlı gıbı dusunup, delıkanlı gıbı olmak zormuş