MUNZUR'UN KÜSKÜN ÇİÇEĞİNE
Munzur’un yamaçlarında dağlı küçük bir kızdı
yavru bir ceylanın gözlerinde ağlarken gördüm onu
öyle nazlı, öyle ürkek ve tek başına
yanakları bahar bahardı
ellerinde deste deste umut vardı
Umutla bakıyordu dünyaya, sevdayla bakıyordu
ağladığında, gözyaşları umut oluyordu
hasret oluyordu, rüzgar oluyordu
haykırıyordu dağların eteklerinde
kimse duymuyordu
Ağladığında, hâle hâle oluyordu
gözlerinde küçük yağmur damlaları,
dökülüyordu çağlayanlara,
ve çağlayanlarla beraber,
yüreğimin orta yerine düşüyordu
dağlar bilmiyordu
Ey munzur dağlı küskün çiçek
sen bu dağların kanadı yaralı kuşusun
umudusun,
bulutların arkasındaki ışıltı
gökyüzünün binlerce yıldızısın
ah ki,yeryüzü ve gökyüzünün
kesiştiği nokta da unutulmuşsun
bakışların hilal hilal
saçların lüle lüle
ipek kanatlı bir kelebeğin
ipeksi kanatlarıdır çiçekleri okşayan ellerin
yeryüzü senin için renklidir
güneş
ay
yıldızlar
ve gökyüzü senin için mavi
munzur senin için mutludur
Bir masal fısılda istedim
o masalda hayallerin
yaraların
içinde yanan ateşler
kır çiçekleri
ateş böcekleri
ve ihanet edenler olsun
Bir dağ yamacının güzelliğine
saklayıp kelimelerini
sustun
boynu bükük menekşeler gibi
Boyun büküyordu bakıp gözlerine
ıslak dağ menekşeleri
rengarenk kelebekler konuyordu
saçlarına
Bu dağlarda
menekşeler hep boynu büküktü belki
belki, gelin gelin ağlıyordu gelincikler
bu yüzden suskundun
ve bu yüzden ben yalnız gözlerinle konuştum
Ah! Munzur dağlı Küçük kız
bil ki, şiirlerim hep seni yazıp, anlatacak
uzaklarda olsam bile
hep yanında olacağım
neşenle açıp, acınla solacağım
Vakit yok ağlamaya küskün çiçek
küsme, yine geleceğim
yaram yaranıza kardeş
sevdam sevdanıza eş
derdim derdinize dost
gönlüm gönlünüze yoldaş
Güleceğiz hep beraber
vakit yok ağlamaya küskün çiçek
29/07/1982
Munzur yaylası
Nuri CAN
Munzur’un yamaçlarında dağlı küçük bir kızdı
yavru bir ceylanın gözlerinde ağlarken gördüm onu
öyle nazlı, öyle ürkek ve tek başına
yanakları bahar bahardı
ellerinde deste deste umut vardı
Umutla bakıyordu dünyaya, sevdayla bakıyordu
ağladığında, gözyaşları umut oluyordu
hasret oluyordu, rüzgar oluyordu
haykırıyordu dağların eteklerinde
kimse duymuyordu
Ağladığında, hâle hâle oluyordu
gözlerinde küçük yağmur damlaları,
dökülüyordu çağlayanlara,
ve çağlayanlarla beraber,
yüreğimin orta yerine düşüyordu
dağlar bilmiyordu
Ey munzur dağlı küskün çiçek
sen bu dağların kanadı yaralı kuşusun
umudusun,
bulutların arkasındaki ışıltı
gökyüzünün binlerce yıldızısın
ah ki,yeryüzü ve gökyüzünün
kesiştiği nokta da unutulmuşsun
bakışların hilal hilal
saçların lüle lüle
ipek kanatlı bir kelebeğin
ipeksi kanatlarıdır çiçekleri okşayan ellerin
yeryüzü senin için renklidir
güneş
ay
yıldızlar
ve gökyüzü senin için mavi
munzur senin için mutludur
Bir masal fısılda istedim
o masalda hayallerin
yaraların
içinde yanan ateşler
kır çiçekleri
ateş böcekleri
ve ihanet edenler olsun
Bir dağ yamacının güzelliğine
saklayıp kelimelerini
sustun
boynu bükük menekşeler gibi
Boyun büküyordu bakıp gözlerine
ıslak dağ menekşeleri
rengarenk kelebekler konuyordu
saçlarına
Bu dağlarda
menekşeler hep boynu büküktü belki
belki, gelin gelin ağlıyordu gelincikler
bu yüzden suskundun
ve bu yüzden ben yalnız gözlerinle konuştum
Ah! Munzur dağlı Küçük kız
bil ki, şiirlerim hep seni yazıp, anlatacak
uzaklarda olsam bile
hep yanında olacağım
neşenle açıp, acınla solacağım
Vakit yok ağlamaya küskün çiçek
küsme, yine geleceğim
yaram yaranıza kardeş
sevdam sevdanıza eş
derdim derdinize dost
gönlüm gönlünüze yoldaş
Güleceğiz hep beraber
vakit yok ağlamaya küskün çiçek
29/07/1982
Munzur yaylası
Nuri CAN
