yenidiyarlar
Gezgin ruhlu arkadaşlara merhaba
- Mesajlar
- 3
- Tepkime Puanı
- 0
[size=10pt] [attachment=1]
Gezi süresiyle ilgili arkadaşların yazdıklarını ilgiyle okudum.İnsan yeni bir diyara ayak bastığında bu çok hoşuna gidiyor, ilginç geliyor.Gezmek, yeni insanlar ve kültürler tanımak çok güzel bir olay.Bir dergiye yurt dışı gezileriyle ilgili yazı hazırladığımdan ve daha önemlisi gezmeyi sevdiğimden sürekli yurt dışına çıkıyorum.Fakat bu olayın büyüsü bende 15-20 gün kadar sürüyor.Sonra, bu seferde geri dönmenin hayallerini kuruyorum, içimden bir ses, “eline geçmiş bir fırsat, bak bir daha buralara gelemezsin !, gez gezebildiğin kadar !!“dese de, dönme isteği ağır basıyor.
Yol boyunca bir çok zorluklarla karşılaşıyorsunuz, hele benim gibi çok seri bir şekilde şehir değiştiriyorsanız.Her gittiğiniz yeni şehre sizi problemler bekliyor, uygun ve merkeze yakın kalabilecek bir yer bulmak.Bazen yükümle, gece karanlıkta, soğukta 1.5-2 saat uygun bir yer bulmak için dolaştığımı hatırlıyorum.Her zamanda böyle olmuyor tabi, kolayca bulduğumda oluyor.Fakat görmeden rezervasyonla yer ayarlama konusunu uygun görmediğimden, daima gittiğim yerde görerek kalacak yer ayarlamayı tercih ediyorum.Bir kere Paris’te rezervasyon yaptırmıştım, istasyon çıkışında kalınabilecek çok uygun yerler olduğu halde rezervasyon yaptırdığım yeri bulmak için 2 saat dolaştığımı ve parsına göre de hiç uygun bir yer değildi.Onun için görerek kalacak yer ayarlama.Fakat bunun problemleri de üst üste gelince sizde sıkıntı yapıyor ve bir an evel eve gitme çağrıları baskın çıkmaya başlıyor.
Yol arkadaşı hem büyük bir avantaj hem de dezavantaj.Yola çıkarken oto galerisinden istediğiniz özeliklerde oto alır gibi yol arkadaşı ayarlama imkanınız yok tabi.Siz çok tez canlı bir insansınız, arkadaşınızsa ağımı ağır, al işte size yolculuk zehir oldu, uğraş dur bakalım.Genelde yalnız gitmek bu açıdan avantajlı çok seri bir şekilde hareket edebiliyorsunuz, bu da kısa zamanda çok yer görme şansızı artırıyor.Siz tarihi eserlere meraklısınız, arkadaşınızsa sanat galerilerine ne yaparsınız?.Ya ayrı ayrı gezeceksiniz, ya da ilgini çekmeyecek konular için zaman ayırmak zorunda kalacaksınız.
Fakat şu var ki insan gezerken gördüğü güzellikleri birisiyle paylaşmak istiyor.Zaten yanınızda bir arkadaş olmasını istemenizin sebebi bu, can yoldaşı olsun.İnsanlar sosyal varlıklar konuşmadan duramazlar, hele bu yurt dışında konuşacak insan bulma arayışınız daha da artıyor ve konuşmakta, yemek , içmek, uyku gibi ciddi bir ihtiyaç oluyor.
Genelde gezilerime birlikte gidecek arkadaş bulamadığımdan hep yalnız çıkıyorum.Benim sürekli yurt dışına çıktığımı gezdiğimi bilen ve bunu hayranlıkla karşılayan ve giderken “bana da haber ver , bende geleyim “ diyen o kadar çok arkadaş var ki.Bende bunların söylediğini ciddiye alıyorum, ama tam iş ciddiye biniyor, “hadi gidiyoruz mu? “dediğimde, hepsiniz sözleşmişçesine, ya maddi problemi, ya zaman problemi çıkıyor.
Artık kararımı verdim bizim insanımız realist değil ütopya aleminde yaşıyor ve de yaşamayı seviyor.Zengin olmak için çalışmaktansa, milli piyango alıp zengin olmanın hayaliyle yaşamak onun için çok daha mutlu edici bir olay.Gezmenin altından kalkılabilecek sıkıntılarına katlanmaktansa, siz gezi anılarınızı anlattınız mı, sıkıntısızca hayal aleminde, sizin anlattığınız yerlerde mini bir gezi yapmak onlar için çok daha hoş.Fakat iş ciddiye bindiğinde kimse ortada yok, napalım fark etmez bende yalnız gezerim, dünyanın sonu değil ya !..Son geziye çıkacağımız arkadaşta bu konuda çok ciddi karalı bir insandı, fakat “vize işlemlerini kendi halletmeye kalkma bir kuruluş aracılığıyla yaptır” sözümü dinlemedi ve vizede takıldı.Bir adamın ters gitti mi işi, muhallebi yerken kırılır dişi !, demek ki benim de kaderim bu, neyse.
Yalnız başına hızlı bir şekilde gezsenize kalabalıklar içinde yalnızlığı yaşamak çok kötü bir duygu.Seneler evvel Romanya gezimde akşamları Bükreş’te insanların kalabalık olarak bulunduğu bir parkta oturuyorum.Yanlım yapabileceğim başka bir şey yok.Tam karşımda Amerikalı olduğunu sandığım, yaşlı bir zenciyle, sarı saçlı mavi gözlü genç bir kız hoş bir sohbet yapıyorlar.Sohbetten çok zevk duydukları gözlerinden okunuyor, sanırım felsefi konuları tartışıyorlar.İçimden düşünüyorum, yaş, renk farkı olsa da, gönüller bir odlumu , insanlar arasında iletişim çok harka bir olay.Dezavantajları olsa da en azından bir arkadaşla geziye çıkmak sanırım çok daha iyi.Hepinize iyi geziler diliyorum arkadaşlar.
http://benimgezilerim.wordpress.com/resimler-2/[/size]
Gezi süresiyle ilgili arkadaşların yazdıklarını ilgiyle okudum.İnsan yeni bir diyara ayak bastığında bu çok hoşuna gidiyor, ilginç geliyor.Gezmek, yeni insanlar ve kültürler tanımak çok güzel bir olay.Bir dergiye yurt dışı gezileriyle ilgili yazı hazırladığımdan ve daha önemlisi gezmeyi sevdiğimden sürekli yurt dışına çıkıyorum.Fakat bu olayın büyüsü bende 15-20 gün kadar sürüyor.Sonra, bu seferde geri dönmenin hayallerini kuruyorum, içimden bir ses, “eline geçmiş bir fırsat, bak bir daha buralara gelemezsin !, gez gezebildiğin kadar !!“dese de, dönme isteği ağır basıyor.
Yol boyunca bir çok zorluklarla karşılaşıyorsunuz, hele benim gibi çok seri bir şekilde şehir değiştiriyorsanız.Her gittiğiniz yeni şehre sizi problemler bekliyor, uygun ve merkeze yakın kalabilecek bir yer bulmak.Bazen yükümle, gece karanlıkta, soğukta 1.5-2 saat uygun bir yer bulmak için dolaştığımı hatırlıyorum.Her zamanda böyle olmuyor tabi, kolayca bulduğumda oluyor.Fakat görmeden rezervasyonla yer ayarlama konusunu uygun görmediğimden, daima gittiğim yerde görerek kalacak yer ayarlamayı tercih ediyorum.Bir kere Paris’te rezervasyon yaptırmıştım, istasyon çıkışında kalınabilecek çok uygun yerler olduğu halde rezervasyon yaptırdığım yeri bulmak için 2 saat dolaştığımı ve parsına göre de hiç uygun bir yer değildi.Onun için görerek kalacak yer ayarlama.Fakat bunun problemleri de üst üste gelince sizde sıkıntı yapıyor ve bir an evel eve gitme çağrıları baskın çıkmaya başlıyor.
Yol arkadaşı hem büyük bir avantaj hem de dezavantaj.Yola çıkarken oto galerisinden istediğiniz özeliklerde oto alır gibi yol arkadaşı ayarlama imkanınız yok tabi.Siz çok tez canlı bir insansınız, arkadaşınızsa ağımı ağır, al işte size yolculuk zehir oldu, uğraş dur bakalım.Genelde yalnız gitmek bu açıdan avantajlı çok seri bir şekilde hareket edebiliyorsunuz, bu da kısa zamanda çok yer görme şansızı artırıyor.Siz tarihi eserlere meraklısınız, arkadaşınızsa sanat galerilerine ne yaparsınız?.Ya ayrı ayrı gezeceksiniz, ya da ilgini çekmeyecek konular için zaman ayırmak zorunda kalacaksınız.
Fakat şu var ki insan gezerken gördüğü güzellikleri birisiyle paylaşmak istiyor.Zaten yanınızda bir arkadaş olmasını istemenizin sebebi bu, can yoldaşı olsun.İnsanlar sosyal varlıklar konuşmadan duramazlar, hele bu yurt dışında konuşacak insan bulma arayışınız daha da artıyor ve konuşmakta, yemek , içmek, uyku gibi ciddi bir ihtiyaç oluyor.
Genelde gezilerime birlikte gidecek arkadaş bulamadığımdan hep yalnız çıkıyorum.Benim sürekli yurt dışına çıktığımı gezdiğimi bilen ve bunu hayranlıkla karşılayan ve giderken “bana da haber ver , bende geleyim “ diyen o kadar çok arkadaş var ki.Bende bunların söylediğini ciddiye alıyorum, ama tam iş ciddiye biniyor, “hadi gidiyoruz mu? “dediğimde, hepsiniz sözleşmişçesine, ya maddi problemi, ya zaman problemi çıkıyor.
Artık kararımı verdim bizim insanımız realist değil ütopya aleminde yaşıyor ve de yaşamayı seviyor.Zengin olmak için çalışmaktansa, milli piyango alıp zengin olmanın hayaliyle yaşamak onun için çok daha mutlu edici bir olay.Gezmenin altından kalkılabilecek sıkıntılarına katlanmaktansa, siz gezi anılarınızı anlattınız mı, sıkıntısızca hayal aleminde, sizin anlattığınız yerlerde mini bir gezi yapmak onlar için çok daha hoş.Fakat iş ciddiye bindiğinde kimse ortada yok, napalım fark etmez bende yalnız gezerim, dünyanın sonu değil ya !..Son geziye çıkacağımız arkadaşta bu konuda çok ciddi karalı bir insandı, fakat “vize işlemlerini kendi halletmeye kalkma bir kuruluş aracılığıyla yaptır” sözümü dinlemedi ve vizede takıldı.Bir adamın ters gitti mi işi, muhallebi yerken kırılır dişi !, demek ki benim de kaderim bu, neyse.
Yalnız başına hızlı bir şekilde gezsenize kalabalıklar içinde yalnızlığı yaşamak çok kötü bir duygu.Seneler evvel Romanya gezimde akşamları Bükreş’te insanların kalabalık olarak bulunduğu bir parkta oturuyorum.Yanlım yapabileceğim başka bir şey yok.Tam karşımda Amerikalı olduğunu sandığım, yaşlı bir zenciyle, sarı saçlı mavi gözlü genç bir kız hoş bir sohbet yapıyorlar.Sohbetten çok zevk duydukları gözlerinden okunuyor, sanırım felsefi konuları tartışıyorlar.İçimden düşünüyorum, yaş, renk farkı olsa da, gönüller bir odlumu , insanlar arasında iletişim çok harka bir olay.Dezavantajları olsa da en azından bir arkadaşla geziye çıkmak sanırım çok daha iyi.Hepinize iyi geziler diliyorum arkadaşlar.
http://benimgezilerim.wordpress.com/resimler-2/[/size]
