k_akkus
Ana Kamp
2- MEKONG DELTASI
Mekong Deltası’na gitmek üzere sabah saat sekizde servis bizi otelden aldı. Diğer yolcuları da topladıktan sonra yola çıktık. Minibüste toplam sekiz kişiyiz. Rehberimiz bir şeyler anlatıyor. Anlamıyoruz ama dinliyoruz.
Amerika gibi teknoloji devi bir ülkeyle yıllarca savaşmış ve bu savaştan yengi ile çıkmış bir ülkenin insanlarının yaşadıkları yerleri görmeğe gidiyoruz. Heyecanımız yüzlerimizden okunuyor. Eskiden paralı yol olduğu gişelerinden belli olan, ancak epey eskimiş, bir şeridi tamamen iptal edilmiş yolda hızla ilerliyoruz. (Bu yola motosikletlerin girmesi yasak.) Yolun iki tarafında pirinç tarlaları var. Tarlaların bir köşesinde mezarlar dikkatimizi çekiyor. Herkes kendi ölüsünü kendi tarlasına gömmüş.
İki saatlik yolculuktan sonra yiyecek içecek ve turisttik objelerin satıldığı bir yerde mola veriyoruz.
Mola sonrası yarım saatlik yolculuk ve Mekong nehri kenarına geliyoruz. Mekong gerçekten muhteşem bir nehir. 4900 km uzunluğu ile dünyanın en uzun onuncu (kimi kaynaklarda 12.) nehri olan Mekong Nehri Çin’den doğarak Laos, Tayland, Kamboçya ve Vietnam topraklarından geçip Güney Çin Denizi’ne dökülüyor. Mekong Nehri, denize dökülmeden önce Kamboçya ve Vietnam’da birçok kola ayrılıyor ve dev bir delta oluşturuyor.
“Çin’in, Mekong Nehri’nin üst kısmına inşa ettiği büyük barajlara rağmen, nehir, aşağı kısımda yer alan Kamboçya, Laos, Tayland ve Vietnam’da şimdilik nispeten de olsa özgürce akmaya devam etmektedir. Bu bölgede 60 milyondan fazla insan gıda, gelir kaynağı, sağlık ve kültürel kimlikleri açısından Mekong’un sularına bağlı olarak yaşamlarını sürdürmektedirler.” (https://www.suhakki.org/2016/04/guneydogu-asyanin-paylasamadigi-nehir-mekong/)
Mekong Nehri kenarındaki bir binada minibüsten iniyoruz. Rehberimiz bize beklememizi söyleyip işlemleri yapmak için gidiyor. Burada her gelen grubun rehberi liman görevlilerine kayıt yaptırıyor. Hangi nolu tekneye binileceğini öğreniyorlar. İskelede bineceğimiz tekneyi buluyor ve yola çıkıyoruz. Mekong devasa bir nehir.
Kalkıştan on dakika kadar sonra nehrin karşı kıyısındaki bir yere yanaşıyoruz. Tekneden inip biraz ilerideki bir mekana oturuyoruz. Masalarda çay bardakları var. Rehber bir şeyler anlatıyor. Görevli bardaklarımıza çay doldurup bal ile tatlandırıyor. İçiyoruz. Değişik bir tadı var. Birer tane daha içiyoruz. Ardından çay ve bal satışı yapmaya çalıştılar. Kimse almadı.
Hindistan cevizi, mango ve adını bilmediğim ağaçlar arasından yürüyerek daha geniş, daha modern bir başka mekana gidiyoruz. Masalara oturduktan sonra altı çeşit tropik meyve geldi. Çay servisi yapıldı.
Değişik bir müzik aleti eşliğinde kadınlar şarkı söylediler. Bir başka grup geldi. Onlara da aynı uygulama. Bahşişimizi bırakıp (50.000 Dong) ayrıldık. Buraya kadar olanlar hep para kazanmak için turisttik gösteriler.
Bu müzikli gösteriden sonra ağaçların arasından biraz daha yürüyerek bir ara kanala geldik. Burada dörderli iki grup halinde, o filmlerde gördüğümüz Vietnam kanolarına bindik. Hepimize Vietnam şapkaları dağıtıldı. Bizim bindiğimiz kanoyu biri önde biri arkada iki kişi (genelde karı koca) kürek çekerek yönetiyordu. Bu çift kanalın hemen yanında derme çatma bir kulübede yaşıyorlarmış. Yanından geçerken kadın yaşadıkları kulübesini gösterdi. Bu işten kazandıklarıyla geçiniyorlarmış. Hayatlarından memnunlar. İki kilometre kadar akıntıya karşı kürek çektiler. Mekong Nehri’ne çıktık.
Teknemiz orada bekliyordu. Nehrin akış yönünde yol aldıktan sonra Hindistan cevizinden şeker yapılan bir yerde indik tekneden. Rehber şekerin nasıl yapıldığını uzun uzun anlattı. Burada şeker satışı da yapılıyordu.
Öğlen yemeği için mola verdiğimiz yerde mini bir hayvanat bahçesi de vardı. Timsahlar, yılanlar vb. hayvanları gördük.
Balık, deniz ürünleri ve pilavdan oluşan yemeğimizi yedik. (İçecekler ekstra.) Yemek sonrası tekneyle nehirde biraz daha gezdikten sonra limana gelerek biz bekleyen minibüsümüzle Ho Chi Mihn’e döndük.
Ho Chi Mihn’de fazla dilenci görmedik. Birkaçı dışında öyle abartılacak kadar dilenci yok. Sadece her yaşta ateş püskürterek gösteri yapan çocuklar var. Gösteri sonrasında ellerindeki tenekeleri uzatarak para istiyorlar. Israrcı değiller.
Gece ara sokaklarda bile dolaşmamıza karşın herhangi bir güvenlik sorunu yaşamadık. Ancak Ho Che Minh’de tanıştığımız dönerci arkadaş: “Masaj yaptırırken dikkat edin. Masaj için soyunduğunda elbiselerin senin görüş alnının dışında kalıyor. Cebindeki paranın bir kısmının alınması ve/ veya değiştirilmesi olayları yaşandı.” dedi.
İnternette yazılanların aksine hiç sinek yoktu. Gece ve gündüz sineklerce rahatsız edilmedik.
3. Bölüm: Punom Pen Vi̇etnam - Kamboçya - Tayland Gezi̇si̇
Diğer fotolar için: BİR DİL BİLMEZİN GEZİ NOTLARI adresini ziyaret edebilirsiniz.
Mekong Deltası’na gitmek üzere sabah saat sekizde servis bizi otelden aldı. Diğer yolcuları da topladıktan sonra yola çıktık. Minibüste toplam sekiz kişiyiz. Rehberimiz bir şeyler anlatıyor. Anlamıyoruz ama dinliyoruz.
Amerika gibi teknoloji devi bir ülkeyle yıllarca savaşmış ve bu savaştan yengi ile çıkmış bir ülkenin insanlarının yaşadıkları yerleri görmeğe gidiyoruz. Heyecanımız yüzlerimizden okunuyor. Eskiden paralı yol olduğu gişelerinden belli olan, ancak epey eskimiş, bir şeridi tamamen iptal edilmiş yolda hızla ilerliyoruz. (Bu yola motosikletlerin girmesi yasak.) Yolun iki tarafında pirinç tarlaları var. Tarlaların bir köşesinde mezarlar dikkatimizi çekiyor. Herkes kendi ölüsünü kendi tarlasına gömmüş.
İki saatlik yolculuktan sonra yiyecek içecek ve turisttik objelerin satıldığı bir yerde mola veriyoruz.
Mola sonrası yarım saatlik yolculuk ve Mekong nehri kenarına geliyoruz. Mekong gerçekten muhteşem bir nehir. 4900 km uzunluğu ile dünyanın en uzun onuncu (kimi kaynaklarda 12.) nehri olan Mekong Nehri Çin’den doğarak Laos, Tayland, Kamboçya ve Vietnam topraklarından geçip Güney Çin Denizi’ne dökülüyor. Mekong Nehri, denize dökülmeden önce Kamboçya ve Vietnam’da birçok kola ayrılıyor ve dev bir delta oluşturuyor.
“Çin’in, Mekong Nehri’nin üst kısmına inşa ettiği büyük barajlara rağmen, nehir, aşağı kısımda yer alan Kamboçya, Laos, Tayland ve Vietnam’da şimdilik nispeten de olsa özgürce akmaya devam etmektedir. Bu bölgede 60 milyondan fazla insan gıda, gelir kaynağı, sağlık ve kültürel kimlikleri açısından Mekong’un sularına bağlı olarak yaşamlarını sürdürmektedirler.” (https://www.suhakki.org/2016/04/guneydogu-asyanin-paylasamadigi-nehir-mekong/)
Mekong Nehri kenarındaki bir binada minibüsten iniyoruz. Rehberimiz bize beklememizi söyleyip işlemleri yapmak için gidiyor. Burada her gelen grubun rehberi liman görevlilerine kayıt yaptırıyor. Hangi nolu tekneye binileceğini öğreniyorlar. İskelede bineceğimiz tekneyi buluyor ve yola çıkıyoruz. Mekong devasa bir nehir.
Kalkıştan on dakika kadar sonra nehrin karşı kıyısındaki bir yere yanaşıyoruz. Tekneden inip biraz ilerideki bir mekana oturuyoruz. Masalarda çay bardakları var. Rehber bir şeyler anlatıyor. Görevli bardaklarımıza çay doldurup bal ile tatlandırıyor. İçiyoruz. Değişik bir tadı var. Birer tane daha içiyoruz. Ardından çay ve bal satışı yapmaya çalıştılar. Kimse almadı.
Hindistan cevizi, mango ve adını bilmediğim ağaçlar arasından yürüyerek daha geniş, daha modern bir başka mekana gidiyoruz. Masalara oturduktan sonra altı çeşit tropik meyve geldi. Çay servisi yapıldı.
Değişik bir müzik aleti eşliğinde kadınlar şarkı söylediler. Bir başka grup geldi. Onlara da aynı uygulama. Bahşişimizi bırakıp (50.000 Dong) ayrıldık. Buraya kadar olanlar hep para kazanmak için turisttik gösteriler.
Bu müzikli gösteriden sonra ağaçların arasından biraz daha yürüyerek bir ara kanala geldik. Burada dörderli iki grup halinde, o filmlerde gördüğümüz Vietnam kanolarına bindik. Hepimize Vietnam şapkaları dağıtıldı. Bizim bindiğimiz kanoyu biri önde biri arkada iki kişi (genelde karı koca) kürek çekerek yönetiyordu. Bu çift kanalın hemen yanında derme çatma bir kulübede yaşıyorlarmış. Yanından geçerken kadın yaşadıkları kulübesini gösterdi. Bu işten kazandıklarıyla geçiniyorlarmış. Hayatlarından memnunlar. İki kilometre kadar akıntıya karşı kürek çektiler. Mekong Nehri’ne çıktık.
Teknemiz orada bekliyordu. Nehrin akış yönünde yol aldıktan sonra Hindistan cevizinden şeker yapılan bir yerde indik tekneden. Rehber şekerin nasıl yapıldığını uzun uzun anlattı. Burada şeker satışı da yapılıyordu.
Öğlen yemeği için mola verdiğimiz yerde mini bir hayvanat bahçesi de vardı. Timsahlar, yılanlar vb. hayvanları gördük.
Balık, deniz ürünleri ve pilavdan oluşan yemeğimizi yedik. (İçecekler ekstra.) Yemek sonrası tekneyle nehirde biraz daha gezdikten sonra limana gelerek biz bekleyen minibüsümüzle Ho Chi Mihn’e döndük.
Ho Chi Mihn’de fazla dilenci görmedik. Birkaçı dışında öyle abartılacak kadar dilenci yok. Sadece her yaşta ateş püskürterek gösteri yapan çocuklar var. Gösteri sonrasında ellerindeki tenekeleri uzatarak para istiyorlar. Israrcı değiller.
Gece ara sokaklarda bile dolaşmamıza karşın herhangi bir güvenlik sorunu yaşamadık. Ancak Ho Che Minh’de tanıştığımız dönerci arkadaş: “Masaj yaptırırken dikkat edin. Masaj için soyunduğunda elbiselerin senin görüş alnının dışında kalıyor. Cebindeki paranın bir kısmının alınması ve/ veya değiştirilmesi olayları yaşandı.” dedi.
İnternette yazılanların aksine hiç sinek yoktu. Gece ve gündüz sineklerce rahatsız edilmedik.
3. Bölüm: Punom Pen Vi̇etnam - Kamboçya - Tayland Gezi̇si̇
Diğer fotolar için: BİR DİL BİLMEZİN GEZİ NOTLARI adresini ziyaret edebilirsiniz.
Son düzenleme:
