Biz marsık odun kömürü diye yanarken ara sıra kıvılcımlar sıçratanına derdik.Küçük çocukluğumda akşam olunca her evin kapısının önüne odunla tutuşturulan alev alev Mangallar konurdu Manzara çok güzel olurdu.Ben dahil sokakların laf söz anlamaz veletleri bulduğumuz kağıt parçalarını bu mangallardan tutuşturur sonrada adı olmayan alevli bir oyun oynardık.Tabiki sokakta işittiğimiz lafın hakaretin bini bir para olurdu arasırada evde ifadeye çekilir sonrada bir güzel sopa yerdik kendi anamızdan babamızdan.
Vallahi o sokaklarında mangal tutuşturulan yerleride günleride çok ama çooooooook özlemişim.