ceken_bilir
Yolculuk, hayallerle çıkıp grceklerle geri dönmktr
Gelidonya fenerine yolculuk. Ankara dan Antalyaya uzanan akabindede tekrar Ankaraya sağ sağlim dönmeyi hedeflediğimiz serüven dolu bir o kadarda neşeli ve zorluklarla mücadele ettiğimiz motosiklet yolculuğumuz.
Lokman ağabeyle birlikte planlar günler öncesinden yapılmıştı ne hikmettir yapılan bu planlar o gün geldiğinde
ya bi değişikliğe uğrar yada uygulamada problemler çıkar kısacası evdeki hesabın çarşıdakiyle biraz karıştığı hep
olmuştur.
08.06.2012 Öğle saatleri yolculuğumuzun startını vermemiz gereken vakit, ne yazıkki bitmek bilmeyen
son dakika hazırlıkları, planların esnek değişikliklere uğraması nedeni ile birtürlü yola çıkamıyoruz.
Nihayet saat 16: 17: sularında yolculuğumuz başlıyor!
Henüz üzerimizdeki stresi atamamışken motosikletimizin daha Ank dan cıkmadan Eskişehir yolu istikametinde benzini bitiyor,neyseki benzinlik bir km kadar mesefede Lokman ağabey " ben dolmuşa binip benzin alıp geliyim" teklifinde bulunuyor, mesafenin kısa olması nedeni ile dolmuşa binmenin gereksiz itmemizin yerinde olacağını düşünüyorum
lakin bu itme kakma işi fazla uzun sürmüyor yol biraz yokuş
hava sıcak zorlanıyoruz haliyle lokman ağabey atlıyor dolmuşa
o arada bende tripotumu çıkarıp yolculuğumuzun ilk karesini ölümsüzleştiriyorum.
Benzinimizi koyup yeni bir başlangıçla tekrar yola koyuluyoruz. Aksilikler peşimizi bırakmıyor lokman ağabey arka frenin tutmadığını ön frenede bakılması gerektiğini hatırlatıyor bana, heralde bende tam manasıyla yola koyulamamış olmanın sıkıntısıyla olacakki "gerekirse motor freniyle gideriz abi antalyaya" diyorum
Polatlıya ulaşıyoruz o halde, henüz 70,80 km lik bi yol aldık daha, hemen bi tamirciye uğruyoruz. Arka fren değişiyor ön fren ayarlanıyor zincir sıkılıyor derken bi pürüz daha bu seferde motosiklet yağ kaçırıyor yağ keçesinin değişmesi lazım neyse diyoruz o kadarıda kalsın. Lokman ağabeyle birlikte atlıyoruz tekrar motora, yolculuk boyunca üstüne oturacağım kırmızı minderimi tekrar puff yapıp altıma alıyorum, bu minderi beraberimde götürmediğim yolculuklarda motorun arkasında sıfır konfor ve sert zeminin vermiş olduğu rahatsızlık son derece acı verici. Herşeye rağmen kazasız belasız olmasını dua ederek motosiklet bana ne kadar fiziki birtakım rahatsızlıklar versede aldığım keyife tattırdığı özgürlük hissine değiyor... Sükunet içinde yola kaldığımız yerden devam ediyoruz.
Lokman ağabeyle birlikte planlar günler öncesinden yapılmıştı ne hikmettir yapılan bu planlar o gün geldiğinde
ya bi değişikliğe uğrar yada uygulamada problemler çıkar kısacası evdeki hesabın çarşıdakiyle biraz karıştığı hep
olmuştur.
08.06.2012 Öğle saatleri yolculuğumuzun startını vermemiz gereken vakit, ne yazıkki bitmek bilmeyen
son dakika hazırlıkları, planların esnek değişikliklere uğraması nedeni ile birtürlü yola çıkamıyoruz.
Nihayet saat 16: 17: sularında yolculuğumuz başlıyor!
Henüz üzerimizdeki stresi atamamışken motosikletimizin daha Ank dan cıkmadan Eskişehir yolu istikametinde benzini bitiyor,neyseki benzinlik bir km kadar mesefede Lokman ağabey " ben dolmuşa binip benzin alıp geliyim" teklifinde bulunuyor, mesafenin kısa olması nedeni ile dolmuşa binmenin gereksiz itmemizin yerinde olacağını düşünüyorum
lakin bu itme kakma işi fazla uzun sürmüyor yol biraz yokuş
hava sıcak zorlanıyoruz haliyle lokman ağabey atlıyor dolmuşa
Benzinimizi koyup yeni bir başlangıçla tekrar yola koyuluyoruz. Aksilikler peşimizi bırakmıyor lokman ağabey arka frenin tutmadığını ön frenede bakılması gerektiğini hatırlatıyor bana, heralde bende tam manasıyla yola koyulamamış olmanın sıkıntısıyla olacakki "gerekirse motor freniyle gideriz abi antalyaya" diyorum
Polatlıya ulaşıyoruz o halde, henüz 70,80 km lik bi yol aldık daha, hemen bi tamirciye uğruyoruz. Arka fren değişiyor ön fren ayarlanıyor zincir sıkılıyor derken bi pürüz daha bu seferde motosiklet yağ kaçırıyor yağ keçesinin değişmesi lazım neyse diyoruz o kadarıda kalsın. Lokman ağabeyle birlikte atlıyoruz tekrar motora, yolculuk boyunca üstüne oturacağım kırmızı minderimi tekrar puff yapıp altıma alıyorum, bu minderi beraberimde götürmediğim yolculuklarda motorun arkasında sıfır konfor ve sert zeminin vermiş olduğu rahatsızlık son derece acı verici. Herşeye rağmen kazasız belasız olmasını dua ederek motosiklet bana ne kadar fiziki birtakım rahatsızlıklar versede aldığım keyife tattırdığı özgürlük hissine değiyor... Sükunet içinde yola kaldığımız yerden devam ediyoruz.

