Mudanya bana şiir gibi bir kent geliyor. Mudanya'mda bulunabildiğim için kendimi şanslı görüyorum. Çünkü bize ait yerler babamların zamanında hep satıldığı için bizi oraya bağlayan pek de bir şey kalmadı geriye. Ben de gidip kendi memleketinde otelde kalan bir garibanım işte nihayetinde.
Bursa'da güzel, yeni, karavanla uzun anlaşmalar yapılabilecek yerler var. Belki bir gün ablam da Bursa'ya taşınırsa ben de geçerim Bursa'ya... Beni Ankara'ya bağlayan ablam. O da emeklilikte başka bir yerde yaşamayı ister durur kendince hep. Belki de hayat bize yeni yollar gösterir kim bilir?
Şimdilik Ankara'dayım... Bir bozkır köyünde...